لیست همه ی اماکن

,پارک ملی تانگ سالائنگ لوانگ دارای یک زمین هموار علفزار و رشته کوه های بلند است. پارک ملی مساحت 16 کیلومتر مربع را اشغال کرده است و پوشیده از درختان کاج طبیعی و گل های وحشی است. پارک ملی تانگ سالائنگ لوانگ، منطقه آب پخشانِ نهرهایی است که رودخانه نان را تشکیل می دهند، رودخانه ای که در پیتسانالوک و استان همسایه اش، پتچابان جریان دارد. این پارک برای گشت و گذار و پیاده روی مناسب است و از دفتر فرعی در بان نانگ مائه نا در 100 کیلومتری بزرگراه 12 آغار می شود. در این مسیر به کائو کو می رسید که در آن می توانید منظره زیبای طبیعت و گل های وحشی را ببینید که در طول اکتبر تا دسامبر شکوفا هستند. شما می توانید از یک جاده خاکی شانزده کیلومتری یا مسیری که از بان نانگ مائه نا شروع می شود و باید 15 کیلومتر از آن را بپیمایید به این منطقه هموار برسید، دفتر پارک مائه نا برای کاوش سیستم اکولوژیک پارک جای بسیار مناسبی است. بازدیدکنندگانی که در پی فعالیت های هیجان انگیز هستند باید قایق سواری در آبشارهای کوتاه کائنگ وانگ نام ین را امتحان کنند این رودخانه یک پیچ به عرض 100 x 50 متر دارد و حدود 5 کیلومتر با دفتر پارک نانگ مائه نا فاصله دارد. بازدیدکنندگانی که می خواهند در این پارک ملی چادر بزنند باید از قبل با مسئولین پارک هماهنگی های لازم را انجام دهند.

,پرایا چایابون، که در طول سال های 1902-1897 میلادی فرماندار پرائه بود پس از خودداری از تسلیم کردن شهر، به دست مردان شورشی قبیله شان کشته شد. پس از اینکه سپاهیان دولت، شورشیان را کشتند شاه راما پنجم دستور داد این بنای یادبود که در چهار کیلومتری شهرداری پرائه در بزرگراه شماره 101 قرار دارد برای فرماندار ساخته شود.

,این بنای تاریخی که در جاده کام لو در شهر پرائه قرار دارد در سال B.E 2450 معادل 1905 میلادی توسط کائو پروم و کائو تاوانگبوری دختر کائوبوری ساخته شد. این بنا از چوب ساج و به سبک اروپایی ساخته شده است و بخش های برجسته سه گوش کنار شیروانی ها، لبه بام، تراس، پنجره ها و درها همه با چوب کنده کاری شده ساخته شده اند. ,در جلوی درب ورودی، یک مجسمه گچی به شکل بز قرار دارد که نماد لوانگ پونگ پیبون و مائه کائو سوناتا است که هر دویشان در سال بز به دنیا آمده اند. در داخل این بنا، مبلمان های قدیمی، ظروف نقره ای و سفالی و همچنین اسنادی درباره تجارت برده و الماس وجود دارد.

,وات چام ساوان که درست در یک کیلومتری تالار شهر در جاده یونتراکیت کاسان قرار دارد یک معبد ساخته شده به سبک معماری برمه ای است که سالن مراسم مذهبی آن و اتاقک های زندگی راهبان در آن، با هم ادغام شده اند. عتیقه هایی که در این جا نگه داری می شوند شامل مجسمه های بودا، مجسمه های ساخته شده از نی خیزران بافته شده و جلاکاری شده و لوح هایی از جنس عاج که مطالب آن ها به خط برمه ای نوشته شده است می باشند.

,وات پرا تان کو هائه که در دوران سوکوتایی ساخته شده است یک مکان مذهبی مهم و شاید مقدس ترین مکان بودایی ها در پرائه باشد. بخش مهم این بنا، یک بتکده (پرا) به ارتفاع 33 متر است که به سبک چیانگ سائن ساخته شده است و با ورقه های برنجی روشن پوشانده شده است و آثار مقدس گوتاما بودا در آن نگه داری می شوند. نام این معبد به ابریشم مرغوب سنتی اشاره دارد که در سیپ سونگ پانا بافته می شود و ابتدا وقتی معبد تازه ساخته شده بود از این ابریشم برای پوشاندن گنبد بتکده استفاده می کردند.

,این رودخانه دیدنی دارای تشکیلات سنگی است که آبشارهای تندی را به وجود آورده اند. با قایق موتوری می توان به آنسوی رودخانه رفت و پس از صد متر پیاده روی و بالا رفتن از تپه، می توان به غار اراوان رسید که در امتداد چینه های صخره ای آن می توان کنده کاری هایی که به صورت فیل و به صورت زن هستند را دید.

,سه کیلومتر آن طرف تر از پرا تان کو هائه، وات پرا تات کام کائنگ قرار دارد که به صورت یک بتکده طلایی به ارتفاع 29 متر است و آثار مقدس و همچنین موزه آثار باستانی کمیاب در آن نگه داری می شوند.

,این پارک ملی در زمین های کوهستانی پوشیده از جنگل ساج قرار دارد. در امتداد رودخانه یام، جلوی بخش اردو، تنداب های کائنگ سوان تن قرار دارند و یک مسیر دوکیلومتری پوشیده از تشکیلات سنگی نیز وجود دارد و بهترین زمان برای دیدن این منظره بین نوامبر تا فوریه است.

,وات پرا نو، یک اثر معماری شبیه ابوسوت است که به سبک چیانگ سائن ساخته شده است، این بنا از جنس چوب است و با مهارت صنعتگران چیره دست ساخته شده است. لبه های بام بالای ویهان، پره پره هستند، این سبک، نمادی از معماری شمال تایلند است که مجسمه نه متری گچی بودا در حالت خوابیده در وسط آن قرار دارد. این بنا در غرب وات لوانگ قرار دارد.

,سانگکالوک نام ظروف سرامیکی است که در شهر باستانی سوکوتایی تولید می شدند. در این موزه مجموعه ای از سانگکالوک و ظروف سرامیکی که حدود 700 سال پیش در سرزمین لانا (اینک در بخش شمالی تایلند قرار دارد) تولید شده اند نگه داری می شود. این موزه فقط یک کیلومتر از شهر فاصله دارد و در جاده ای که به پیتسانالوک می رود قرار دارد.

,بازدید از سوکوتایی بدون تماشای مکان تاریخی شهر باستانی سوکوتایی، برای دیدن تاریخ پایتخت قبلی سیام، تمام نمی شود. این پارک 70 متر مربعی، بقایای ساختمان هایی که قبلاً به صورت کاخ، معبد و خانه بوده اند را در خود جای داده است. اگر برای دیدن این منطقه، به اندازه یک روز وقت ندارید دیدن زیبایی جاذبه های اصلی آن مانند وات ماهاتان و وات سی جام را از دست ندهید و روزگار شکوه و عظمت آن را در ذهن خود زنده کنید.

,این پارک ملی پردرخت که 1200 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد نه تنها دارای آبشارهای شگفت انگیز، گیاهان و جانوران وحشی گوناگون است و دوستداران طبیعت را به خود جذب می کند بلکه ابعاد تاریخی جالبی را برای کشف ابزار و آثار باستانی در خود جای داده است که موجب شده اند اینجا یک مکان معروف برای تاریخ نگاران و متخصصین الهیات شود.,برای اقامت در اینجا می توانید از بخش پارک ملی و اداره جنگلبانی سلطنتی، کلبه های ییلاقی و یا چادر اجاره کنید. توجه داشته باشید که همه بازدیدکنندگانی که به اینجا می آیند باید قبل از 3:30 بامداد گردش را آغار کنند و اجازه دارند غذا و سایر وسایل شخصی را همراه خود بیاورند. برای کسب اطلاعات بیشتر با تلفن 025620760 مرکز پارک های ملی تماس بگیرید.

,این موزه آثار سفالی، در سال 1984 میلادی افتتاح شد و بسیاری از آثار کنده کاری شده عتیقه در آن نگه داری می شوند که جالب ترین آن ها سفال های سانگکالوک سوکوتایی از جمله اشیاء نجات یافته از کشتی غرق شده در خلیج تایلند هستند.

,بازدید از سوکوتایی بدون دیدن مکان تاریخی شهر باستانی سی ساتچانالایی که در اوج شکوه و عظمتش، پس از سوکوتایی دومین شهر بزرگ این کشور بود تمام نمی شود. این پارک 45 متر مربعی، خانه اثاب باقی مانده بناهایی است که زمانی به عنوان کاخ، معبد و خانه از آن ها استفاده می شد. جاذبه های اصلی اینجا شامل وات پرا سی ماهاتات، وات چانگ لوم و وات چدی جت تائو هستند و همه این ها به سبک معماری اصیل سوکوتایی ساخته شده اند.

,وات سی چام که به معبد درخت بودا معروف است در حدود قرن سیزدهم بودایی ساخته شد. بخش مهم آن مجسمه زیبای بودا است که در داخل بخش باقی مانده ساختمان میدان ماندالا قرار دارد. یک خاکریز طولانی مانند یک مرز وات سی چام که در فاصله 1500 متری شمال وات ماهاتات قرار دارد را احاطه کرده است، این مکان که دارای سالن نیایش و بتکده است می تواند به لحاظ باستان شناسی، یک مدرک خوب برای نشان دادن روزهای شکوه و عظمت سوکوتایی، زمانی که یک قلمروی عالی بود، باشد.

,معبد ماهاتات یکی از قدیمی ترین و با شکوهترین معابدی تایلندی است. بنا به گفته تاریخ نگاران، این معبد احتمالاً در قرن سیزدهم میلادی ساخته شده است و در ابتدای قرن 14 میلادی، با 11 ویهارا از جمله ویهارای اصلی، ابوسوت و 200 منار بازسازی شده است. ,بزرگ بودن معبد نشان می دهد که این معبد به عنوان یک مرکز مذهبی برای مردم سوکوتایی بسیار حائز اهمیت بود. به حاشیه های گچی بازسازی شده لبه بام ها که آثار هنری شگفت انگیزی هستند نیز نگاه کنید.,معبد ماهاتات از خاک سرخ ساخته شده است و در میان دیوارهای آجری و یک خاکریز طویل قرار دارد. منار اصلی آن که بالای سوکوتایی ساخته شده است به صورت غنچه نیلوفر است و تصور می شود که آثار بودا در آن نگه داری می شده است. وقتی وارد این معبد می شوید می توانید دو مجسمه بزرگ بودا را ببینید. هشت منار در داخل قرار دارند که چهار تا از آن ها به سبک خمر ساخته شده اند و از جهات اصلی قابل رؤیت هستند و چهار تای دیگر به سبک لانا ساخته شده اند. در تورفتگی های این منار های کوچکتر 28 مجسمه بودا و گچکاری های برجسته ای قرار دارند که زندگی بودا را نشان می دهند. این ها به سبک سینگهالس و برمه ساخته شده اند. در پایین منار اصلی، گچ بری های برجسته منقش به تصاویر مریدان بودا دیده می شوند.,ستونی که در ویهارا قرار دارد در جلوی منار قرار گرفته است و تنها گنجینه باقی مانده از شاه لیتایی، پادشاه سوکوتایی در سال 1362 میلادی، است و شامل مجسمه زیبای برنزی بودا در حالت نشسته است که به سبک سوکوتایی و توسط خود پادشاه قالب ریزی و ساخته شده و در جایش قرار داده شد. در اواخر قرن هجدهم، به دستور شاه راما اول، این مجسمه به معبد سوتات در بانکوک انتقال داده شد و از آن زمان به بعد آن را پرا سی ساکایا مونی نامیدند. ,علاوه بر این، بقایای یک ویهارای کوچکتر که در عصر آیوتایا ساخته شد نیز وجود دارد و درون یکی از ویهاراها، مجسمه حیرت انگیز بودای هشت متری قرار دارد.