لیست همه ی اماکن

,آبشار پا رام بن در بان مایی روم ین قرار دارد. ویژگی مهم این آبشار، بی نظیر بودن این آبشار سنگ آهکی است که از یک صخره به پایین سرازیر می شود. در جاده ای که نزدیک این آبشار است می توان آن را به وضوح دید. این آبشار زیبا از یک جوی آب کوچک که به اندازه چهار سطح بالاتر قرار دارد جاری می شود. ارتفاع این آبشار حدود 100 متر است. در بلندترین سطح، نهری قرار دارد که به سمت پایین به یک استخر در سطح دوم می ریزد. بالاترین سطح را می توان از بدو ورود به این منطقه دید. زیبایی این آبشار به این علت است که این آبشار از یک صخره بلند جاری می شود و به داخل مه پایین صخره می ریزد. منطقه نزدیک آبشار با خزه ها و سرخس های سبز پوشیده شده و به رنگ سبز روشن است. طبیعت اطراف این آبشار، یک سایه خنک و دلپذیر برای بازدیدکنندگان دارند.

,تانگ یایی ناروسان-منطقه امن حیات وحش هوآی کا کائنگ به تدریج در حال معروف شدن است زیرا یونسکو آن را در دسامبر سال 1991 میلادی به عنوان یک مکان میراث جهانی ثبت کرد.,هوآی کا کائنگ به مساحت 5775 کیلومتر مربع، 6 منطقه سه استان را در برگرفته است: آمپوئه بان رایی، آمپوئه لان ساک و آمپوئه هوآی کات در یوتای تانی؛ آمپوئه سونگکلا بوری و آمپوئه تانگ پا پام در کانچانبوری؛ و آمپوئه امپانپ در تاک. این پارک منطقه امن حیات وحش تانپ یایی نارسوان را در برگرفته است بنابراین، اینجا بزرگ ترین جنگل حفاظت شده به هم متصل در تایلند و در منطقه آسیای جنوب شرقی است.,هوای اینجا در تابستان بسیار گرم است و در فصل بارندگی، در تمام طول روز به شدت باران می بارد اما زمستان های این منطقه بسیار کوتاه هستند.,هوآی کا کائنگ به دلیل تنوع طبیعتش تبدیل به یکی از مکان های میراث جهانی شده است زیرا دارای 5 جنگل استوایی از بین 7 جنگل استوایی است که شامل جنگل همیشه سبز و خشک، جنگل کوهستانی، ساوانا، جنگل درختان برگریز مختلف و جنگل درختان برگریز دیپتروکارپ است. این جنگل ها از تنوع زیستی جالبی برخوردار هستند. بعضی از گونه های جانوری اینجا تقریباً در حال انقراض هستند مانند بوفالوی وحشی آبی، گربه وحشی، سگ وحشی آسیایی، پرندگان قرمز جنگلی، قرقاول سبز و بسیاری از حشرات جنگلی مختلف.,به طور نرمال، گردشگران همیشه نمی توانند وارد منطقه امن حیات وحش شوند زیرا اینجا یک منطقه حفاظت شده و بسیار حساس است. زیاد بودن تعداد بازدیدکنندگان ممکن است به تعادل اکولوژیک این منطقه آسیب برساند. به هر حال، پس از اینکه این منطقه امن به عنوان مکان میراث جهانی اعلام شد و تبدیل به یک منطقه معروف شد مسافران اجازه پیدا کردند فقط 3 نقطه از اینجا را ببینند تا درباره طبیعت چیزهایی بیاموزند و البته اجازه ندارند شب در این مکان بمانند. بنابراین، گردشگران باید مقررات را با دقت رعایت کنند. ,- مناطقی که ورود به آن ها مجاز است شامل این موارد هستند: ,- بخش دفتر مرکزی منطقه امن حیات وحش هوآی کا کائنگ,- ایستگاه جنگلبانی سایبر (برای جزئیات بیشتر به آبشار سایبر نگاه کنید),ایستگاه جنگلبانی هوآی مائه دی (در منطقه آمپوئه بان رایی، در مسیر 3011، هوآی مائه دی-بان مایی کلانگ انگوا). اینجا یک مسیر برای مطالعه طبیعت است.,در دفتر مرکزی منطقه امن حیات وحش، مجسمه سئوب ناکاساتین قرار دارد که رو به جنوب غربی قرار داده شده است تا تغییرات جنگل غربی را در گذر زمان ببیند. یک راه پله 8 پله ای وجود دارد این هشت پله نماد هشت ماه ریاست کردن سئوب در این منطقه امن هستند. الگوی این پله ها موانعی که او در کارش با آن ها مواجه شده بود را نشان می دهند.,بنای یادبود سئوب ناکاساتین یک ساختمان چند منظوره است که به عنوان یک مکان برای برگزاری مناسبت ها و نمایشگاه هایی در ارتباط با سئوب ناکاساتین مورد استفاده قرار می گیرد، او فرد مهمی بود که نقش مهمی برای اعلام هوآی کا کائنگ به عنوان مکان میراث جهانی ایفا کرد. سئوب ناکاساتین گفت: "من فکر می کنم نهایت تلاشم را در زندگی ام کرده ام. فکر می کنم خوب به جامعه ام کمک کرده ام. فکر می کنم تا جایی که از دستم برامده این جامعه را خوب کردم. من راضی هستم و به آنچه کرده ام افتخار می کنم.",پناهگاه سئوب هنوز هم در همان وضعیتی است که او زنده بود. در اتاق خوابش، جایی که زندگی سئوب به آخر رسید، یک میز پر از عکس های زیادی از دخترش، کارگران و جنگل قرار دارد. در کنار میز، چند جفت کفش روی زمین دیده می شود.,بنای یادبود پاترول لیبور نیز یک مکان مهم دیگر است که کارگرانی را به یادمان می آورد که در طول انجام وظیفه، به ضرب گلوله جانشان را از دست دادند. این مکان در نزدیک پذیرش پناهگاه قرار دارد. اگر بازدیدکنندگان فرصت بازدید از هوآی کا کائنگ، پناهگاه سئوب و بنای یادبود پاترول لیبور را داشته باشند می توانند چیزی بیش از دیدن روح حفاظت از محیط زیست را در اینجا ببینند.,طول مسیر مطالعه طبیعت کائو هین دائنگ حدود 6 کیلومتر است که پیمودن آن با پای پیاده حدود 4 ساعت به طول می انجامد. در اینجا 18 نقطه برای تفسیر معنای طبیعت وجود دارد از جمله جنگ درختان برگریز، جنگل درختان برگریز دیگتروکارپ، جنگل درختان برگریز مختلف و جنگل خشک درختان همیشه سبز و همچنین یک نقطه گردش در مناظر، یعنی پانپ تیان. پس از دسامبر، گونه های متعدد پرندگان که بیشترشان طوطی سینه سرخ و باربت راه راه هستند در اینجا دیده می شوند. معمولاً گردشگران می توانند خودشان با یک کتابچه راهنما که در دفتر منطقه امن به آن ها داده می شود در این مسیر سفر کنند. برای راهنمایی لطفاً با واحد پیشگیری آتش سوزی جنگل هوآی کا کائنگ با تلفن 056513527 تماس بگیرید. به هر حال، این مسیر طبیعی در آوریل بسته است.,اقامتگاه: برای اقامت شبانه در اینجا، حداقل 20 روز جلوتر، شخصاً با بخش مدیریت منطقه امن حیات وحش، در دفتر حفاظت حیات وحش در اداره پارک ملی، حیات وحش و گیاهان، تماس حاصل نمایید. برای کسب اطلاعات بیشتر لطفاً با تلفن 3-025614292 داخلی 767 و یا منطقه امن حیات وحش هوآی کا کائنگ، صندوق پستی 7، آمپوئه لان ساک، یوتای تانی 61160 یا شماره تلفن 056519654 تماس حاصل نمایید. در اینجا سه نقطه مجاز برای اقامت شبانه وجود دارد. نقطه اول، منطقه ای از دفتر منطقه امن است که سه خانه با ظرفیت 10 الی 30 نفر و یک ساختمان آموزشی با ظرفیت 80 نفر دارد. نقطه دوم ایستگاه جنگلبانی سایبر است و نقطه سوم در ایستگاه جنگلبانی هوآی مائه دی قرار دارد.

,مجسمه یادبود پرایا پیچای داپ هاک در جلوی تالار شهر به افتخار یک قهرمان نصبت شده است. فرماندار موآئنگ پیچای (جنوب یوتارادیت) حدود 200 سال قبل در دوران تانبوری، شجاعانه با فراریان برمه ای جنگید تا اینکه یکی از شمشیرهایش از وسط شکست. اما او بر آن ها چیره شد. بنابراین، لقب پیچای به معنی شمشیر شکسته را به او دادند.

,کوائن سیریکیت سد خاکی بزرگ کشور است که در منطقه تا پلا حدود 68 کیلومتر آن طرف تر از شهر در جاده یوتارادیت-تا پلا قرار دارد. طول این سد که روی رودخانه نان ساخته شده است 800 متر است. ,آنسوی سد یک دریاچه بزرگ با منظره ای زیبا قرار دارد. در طول فصل بارندگی، زمین های بسیار زیبای این منطقه پر از گل ها و شکوفه های رنگارنگ می شوند. خدمات اقامتی و قایق سواری در این منطقه مهیا است.

,این معبد باستانی زمانی وات ماهاتات نامیده می شد. در اینجا یک اثر مقدس در یک منار بزرگ مدور که به سبک سیلون ساخته شده است نگه داری می شود.

,پارک ملی کلانگ تران در منطقه ای به وسعت تقریباً 519 کیلومتر مربع قرار دارد و بخش هایی از جنگل های دست نخورده و بکر منطقه تانگسائنگکان، منطقه نام پاد در استان یوتارادیت را پوشش می دهد. این پارک ملی جدای از کانال های بزرگ و آبگذر دارای نقاط طبیعی زیبایی برای گردش است از جمله آبشار هوآی نیام، آبشار کامونکائو، تام جان، تام جدی، تام سوادو، تام پاتونگ، کائو پامیانگ و در اینجا پرتگاه ها مختلفی وجود دارد، در این پارک امکانات تفریحی نیز مهیا است. این پارک دارای کوه های بلند و کوتاه است. کوه های عمده پارک ملی شامل کائو پامیانگ، کائو کوامورا، کائو نگاریوا، کائو ساملیام، کائو یواک، کائو تانون، کائو دائد، کائو مایپا، کائو تاکبان، کائو نامیای، کائو پاکوانگ، کائو جان هستند. کائو پامیانگ بلندترین قله (1500 متر بالاتر از سطح متوسط دریا) است که در شرق پارک ملی قرار دارد و سرچشمه بسیاری از آبراه های عمده است که به سمت غرب به طرف رودخانه نان جاری می شوند.,جاذبه های این پارک ملی به شرح زیر هستند:,کائوجدی: که یک کوه سنگی زیبا و بی نظیر به صورت بتکده است که حدوداً در 500 متری تامجان قرار دارد.,غار چان یا تام جان: که یک غار متوسط به عرض 15 متر است و در سمت راست جنگل حفاظت شده پارک ملی، در مناطق تامبان پاک-کوا و تامبان تانگسائنگکان قرار دارد و تا عمق 200 متری دهانه غار، عمیق است. نمی توان با اتومبیل به این غار آمد.,آبشارهای کلانگ ترون: که از آبراه کلانگ ترون سرچشمه می گیرند شامل دو آبشار مجزا هستند: یک آبشار 4 پله ای به ارتفاع 20 متر که در فاصله تقریباً 1500 متری قرار دارد و یک آبشار 30 متری. گردشگران باید با پای پیاده به این آبشارها بیایند زیرا مسیر اتومبیل رو در اینجا وجود ندارد.,پا پو میانگ: یک صخره زیبا و منحصر به فرد است که بین بان تانکانان و بان بانگکامپوم (حدود 10 کیلومتر آن طرف تر از روستا) قرار دارد. وقتی گردشگران از بالای این صخره به پایین نگاه می کنند می توانند منظره کل روستا را ببینند. گردشگران باید با پای پیاده به این صخره بیایند زیرا هیچ مسیر اتومبیل رویی در اینجا وجود ندارد. ,در این پارک ملی امکان اقامت در کلبه های ییلاقی و چادر برای گردشگران فراهم است. نکته: این پارک ملی هر سال از اول سپتامبر تا 31 اکتبر تعطیل است.

,این صومعه در کرانه شرقی رودخانه قرار دارد. این یک صومعه درجه سه سلطنتی است که روبروی تالار شهر انگ تانگ قرار دارد. ابتدا دو معبد کوچک در کنار هم به نام های وات پو نگوئن و وات پو تانگ در زمان حکومت شاه راما چهارم ساخته شدند. ,بعداً در سال 1900 میلادی، شاه راما پنجم فرمان داد این دو معبد با هم ادغام شوند و تبدیل به یک معبد شوند و نام آن ها را به وات انگ تانگ تغییر داد. این معبد به دلیل ابوسوت زیبایش و منار ناقوس مانندش که طلاکاری شده است معروف می باشد. مجموعه هایی از اتاقک های راهبان تایلندی از جنس چوب ساج به طور مرتب در کنار هم قرار دارند که در اوایل دوره راتاناکاسین ساخته شده اند.

,وات تانسون در کرانه غربی رودخانه چائو پرایا روبروی کالج فنی انگ تانگ قرار دارد. این بنا یک معبد قدیمی است که سومدت پرا سی موآئنگ تانگ را در خود جای داده است، سومدت پرا سی یک مجسمه زیبای بودا در حال نشسته در وضعیت مطیع کننده مارا، به عرض تقریباً 14 متر و بلندی 19 متر است که با فلز قالب ریزی و تهذیب شده است. راهب وات تانسوس، پرا راتچاسوانمالی ساختن این جسمه را در 1973 شروع کردند. علیاحضرت شاهزاده ماها چاکری سیریندهورن در 7 مارس 1985 میلادی یک مراسم برای اتمام ساخت این مجسمه برگزار کرد. این مجسمه که یکی از بزرگ ترین مجسمه های فلزی بودا است حالت بسیار زیبایی دارد.

,وات کیایو وارامیهان در کرانه غربی رودخانه چائو پرایا در فاصله تقریباً 18 کیلومتری آمپوئه موآئنگ انگ تانگ در مسیر انگ تانگ سینگ بوری قرار دارد. این بنا یک صومعه درجه دو سلطنتی محسوب می شود. قبلاً این بنا یک معبد ساده و معمولی بود که در دوران آیوتایا ساخته شده بود و تاریخ دقیق ساخت آن معلوم نبود. بعداً در زمان حکومت شاه راما چهارم این معبد معروف شد زیرا در آن زمان یک راهب بسیار مورد احترام اهل وات راکانگکاسیتارام در تانبوری به نام سومدت پرا پاتاچان (تا پرومرانگسی) یک مجسمه بزرگ و سفید گچی بودا در حالت نشسته و در حال مراقبه را برای این معبد ساخت. پادشاه راما پنجم برای پرستش این مجسمه به این معبد رفت و در سال 1887 میلادی وات کایو را بازسازی کرد اما لرزش ستون های در حال خراب شدن ویهان موجب شد مجسمه بزرگ بودا بشکند. سپس پادشاه فرمان ساختِ یک مجسمه جدید و بزرگ بودا از روی مجسمه بزرگ بودا که در وات کالایانامیت است را صادر کرد. عرض مجسمه جدید 16.10 متر بود و ارتفاع آن 22.65 متر بود این مجسمه را پرا ماهاپوتاپیم نامیدند. در آن زمان بزرگ ترین مراسم برای این مجسمه در انگ تانگ برگزار شد. مجسمه قالب ریزی شده سومدت پرا پاتاچان (تا پراومرانگسی) در سال 1894 میلادی ساخته شد و عرض آن 5 متر و ارتفاع آن 7 متر است این مجسمه در ویهانی است که روبروی رودخانه چائو پرایا قرار دارد. مجسمه بزرگ بودا در این ویهان، بزرگتر، با شکوه تر و با ابهت تر از ویهان های قبلی است بنابراین، بودایی های نقاط مختلف کشور مرتب به این مجسمه ادای احترام می کنند. در جلوی ویهان، ابوسوتی که روبروی رودخانه چائو پرایا است با طرح معماری با شکوه تایلندی ساخته شد. در داخل ابوسوت، نقاشی های دیواری وجود دارد که صحنه های مختلف زندگی گوتاما بودا را به تصویر کشده اند این نقاشی ها در زمان حکومت شاه راما پنجم توسط هنرمندان خلق شدند، مجسمه قالب ریزی شده سومدت پرا پاتاچان (تا پرومرانگسی) از تانبوری نیز در اینجا نگه داری می شود. در حال حاضر، وات کیایو وراویهان بازسازی شده است و زیبایی متمایز آن به نمایش گذاشته شده است.

,وات پا ماک وراویهان در تامبان پا موک شهرداری در غرب رودخانه چائو پرایا در فاصله حدوداً 18 کیلوکتری آمپوئه موآئنگ قرار دارد. در کیلومتر 40 بزرگراه 309 (مسیر انگ تانگ آیوتایا) وارد بزرگراه شوید و بعد به بزرگراه شماره 329 و 3501 بروید تا تابلوی وات پا موک را ببینید. در محوطه این معبد یک مجسمه زیبای بودا در حالت خوابیده وجود دارد که از گچ و آجر ساخته شده است. طول این مجسمه از سر تا پا، 22.58 متر است. تصور می شود که این مجسمه در دوران سوکوتایی ساخته شده است. ماجرای افسانه ای این مجسمه بودا این است که می گویند او در رودخانه شناور بوده و به این سمت آمده و در جلوی این معبد زیر آب رفته بود. مردم قبل از بیرون آوردن مجسمه از آب و بردن آن به کنار رودخانه، برای آن قربانی کردند. در تاریخ دربار آمده است که شاه نارسوان کبیر قبل از اینکه سپاهش را برای حمله به پرا ماها اپراچا ببرد در این معبد توقف کرد تا لشکریانش را جمع کند و به این مجسمه ادای احترام کند. به دلیل فرسودگی مجسمه در کنار رودخانه نزدیک ویهان، شاه سیسانپت 3 فرمان داد پرایا راتاسانگکرام بقیه مجسمه را از کنار رودخانه ببرد. شاه تایی سا بر بردن مجسمه نظارت کرد و گفت که این مجسمه در یک ویهان جدید در وات تالاد، 168 متر دورتر از رودخانه جای داده شود. بعداً پادشاه فرمان داد وات تالاد و وات چیپاکو ادغام شوند و به صورت یک معبد در آیند و به دلیل وفور درختان ویرگتیا رلیجیوسا (ماک) در این منطقه، نام وات پا ماک را روی این معبد نهاد. علاوه بر مجسمه خوابیده بودا، این معبد به دلیل ویهان کیان نیز معروف است در این ویهان، دیواری که رو به رودخانه است دارای یک سکوی بلند است که شاه قبلاً در آنجا می نشست و یک ماندوپ 4 فوتی (1.2 متر) و برج کتابخانه راهبان و غیره نیز در اینجا وجود دارند.

,وات تا سوتاوات در کرانه شرقی رودخانه چائو پرایا در تامبان بانگ سادت قرار دارد. این معبد باستانی در اوایل دوران آیوتایا ساخته شد. در طول جنگ، اینجا مسیر عبور لشکریانی بود که از رودخانه چائو پرایا عبور می کردند. در حال حاضر این معبد، زیر سایه درختان بزرگی است که منظره بسیار تماشایی و با شکوهی را در کنار رودخانه چائو پرایا ساخته اند. عمارت سلطنتی در وسط دریاچه قرار دارد. مجسمه های بودا و آثار تاریخی در چدی (پاگودا) نگه داری می شوند. تندیس های یادبود شاه نارسوان کبیر و شاه اکاتوساروت در کنار عمارت قرار دارند. در داخل ابوسوت، نقاشی های دیواری را می بینیم که پرا ماها چانوک، تاریخ استان انگ تانگ را نشان می دهند، این نقاشی ها بنا به دستور شاهزاده ماها چاکری سیریندهورن به نقاشان شخصی اش که عضو گروه پروژه هنرمندان و صنعتگران دربار هستند خلق شده اند. شاهزاده ماها چاکری سیریندهورن خودش هم نقش یک انبه را در نقش های دیواری این معبد ترسیم کرده است.

,احتمالاً پربازدیدترین و به یاد ماندنی ترین چیزی که در تایلند وجود دارد گراند پالاس در بانکوک است که هر بازدیدکننده ای باید حداقل یکبار در عمرش از آن دیدن کند. ساختن گراند پالاس در سال 1782 میلادی در زمان حکومت شاه راما اول، بنیانگذار سلسله چاکری، آغار شد تا از آن به عنوان یک اقامتگاه سلطنتی استفاده کنند و این کاخ، بهترین نماد معماری تایلند از آن زمان تا به حال بوده است. گراند پالاس تا سال 1925میلادی، باشکوهترین اقامتگاه سلطنتی بود و اینک فقط برای انجام مراسم رسمی از آن استفاده می شود.,گراند پالاس به سه بخش اصلی تقسیم می شود: حیاط خارجی، ساختمان دفاتر دربار، ساختمان های عمومی و معبد بودای زمردین؛ حیاط وسط، که اقامتگاه ها و ساختمان های مهم کشوری در آن قرار دارند؛ حیاط داخلی که مخصوص پادشاه، ملکه و هم نشینانشان است.,جاذبه اصلی حیاط بیرونی، معبد بودای زمردین، مکان مقدس ترین مجسمه بودا در تایلند است پرا کائو ماراکوت (بودای زمردین)، که از یشم سبز و بی نقص تراشیده شده است و در وسط این مکان، مجسمه هایی که با طلا آبکاری شده اند و آذین ها و نقاشی های دیواری سالن اصلی انتصاب دیده می شوند.,در وسط حیاط میانی، تالار تخت چاکری ماهاپراسات قرار دارد که به فرمان پادشاه راما پنجم تبدیل به اقامتگاه او و تالار اصلی تخت سلطنت او شد. ساخت این بنا از سال 1876 میلادی آغار شد و در سال 1882 میلادی به پایان رسید، این ساختمان سبک معماری جالبی دارد که در آن ساختار اروپایی و سفال های سنتی بام های تایلندی و منارها با هم ترکیب شده اند. فضای داخلی، دارای تزئینات پیچیده ای است که متأثر از عصر رنسانس اروپا است و آراسته به پرتره های پادشاهان سلسله چاکری است. این ساختمان اینک تنها برای انجام فعالیت های دولت و برگزاری مراسم سلطنتی مورد استفاده قرار می گیرد.,در انتهای حیاط میانی، سمت راست، عمارت بروم پیمان قرار دارد که در زمان حکومت شاه راما پنجم به سبک نئورنسانس ساخته شد تا به عنوان اقامتگاه ولیعهد مورد استفاده قرار گیرد. این مدرنترین معماری در مجموعه گراند پالاس است که بعداً تبدیل به اقامتگاه موقت سه پادشاه که پشت سر هم حکومت کردند شد. این عمارت به روی عموم باز است و به تازگی به عنوان اقامتگاه مسئولین برای بازدیدهای مسئولین و سران کشور مورد استفاده قرار می گیرد. عمارت بروم پیمان بخشی از مجموعه باغ سیوالای است که دفتر اداره امور دربار در آن قرار دارد. این باغ یک مکان تفریحی برای زنان و کودکان دربار بود و اینک برای استقبال از میهمانان مورد استفاده قرار می گیرد.,مجموعه ماها مانتین پراسات بین باغ سیوالای و چاکری ماهاپراسات قرار دارد و مکان تالار مخاطبین امارین وینیتچایی است که مراسم دربار معمولاً در آن انجام می شوند. اما در سمت چپ، تالار دوسیت ماهاپراسات تون قرار دارد که یک نمونه اولیه خوب از معماری سنتی تایلندی است. برای رسیدن به اینجا یکی از آسان ترین و لذت بخش ترین راه ها این است که با قطار هوایی BTS به ایستگاه ساپان تاکسین واقع در بالای اسکله ساتورن مرکزی بروید. از آنجا با قایق های اکسپرس رودخانه پرایا به اسکله چانگ بروید، سپس یک مسیر کوتاه را باید پیاده بپیمایید تا به ورودی اصلی گراند پالاس برسید.,هزینه ورودی برای هر نفر 500 بات جهت ورود به وات پرا کائو، ساختمان زیورآلات و سکه های دربار تایلند و ورود به موزه منسوجات ملکه سیرکیت که در مجتمع گراند پالاس قرار دارد و ورود به موزه کاخ ویمانمک در جاده راتچاویتی. همچنین مبلغ 100 بات دیگر برای استخدام راهنمای شنیداری شخصی به زبان های انگلیسی، فرانسه، آلمانی، اسپانیایی، روسی، ژاپنی یا مانداری (زبان رسمی چین). در ضمن بازدیدکنندگان (خانم ها و آقایان) باید لباس مناسب بپوشند.,آداب لباس پوشیدن در بازدید از گراند پالاس (خانم ها و آقایان از پوشیدن موارد زیر منع شده اند): ,- شورت، دامن های بسیار کوتاه، دامن کوتاه، لباس های تنگ و شلوار چسبان.,- پیراهن و بلوزهای نازک، دامن چاک دار، یا شلوارهای کوتاه ,- پیراهن بدون آستین یا جلیقه,- صندل (یعنی کفش بدون بخش های پوشاننده قوزک یا پشت پا),- پیراهن هایی که آستین هایشان به بالا تاه زده شده اند,- سویشرت و شلوارهای کتان گشاد ، بادگیر، پیژامه و شلوارک های کوتاه,جاذبه های نزدیک گراند پالاس: اسکله چانگ، وات پو، وات ارون، موزه ملی

,سانام لوانگ یک پارکی تفریحی چند منظوره در قلب بانکوک است که در شمال گراند پالاس در نزدیکی رودخانه چائو پرایا قرار دارد. سانام لوانگ را قبلاً تانگ پرا مان می نامیدند که به زبان تایلندی یعنی مکان کوره سوزاندن اجساد مردگان دربار، زیرا مراسم سوزاندن جسد چند تن از اعضای خاندان سلطنتی در این مکان برگزار شد. از آنجایی که این نام، خوشایند نبود شاه راما چهارم این مکان را سانام لوانگ نامید که به زبان تایلندی یعنی زمین دربار و در زمان حکومت او دور این پارک 365 درخت تمبر هندی کاشته شد. ,سانام لوانگ هنوز هم به عنوان مکان سوزاندن اجساد افراد عالی رتبه خاندان سلطنتی مورد استفاده قرار دارد. در نوامبر، فصل باد بسامان، سانام لوانگ تبدیل به یک زمین بازی برای کایت بازها می شود.

,درست مقابل ضلع شمال شرقی مجموعه کاخ بزرگ، مکان مقدس ستون شهر بانکوک قرار دارد. طبق یک باور قدیمی سیام (تایی) ستون شهر باید با ساخته شدن یک شهر جدید نصب شود تا نماد ثبات قدرت باشد. شاه راما اول از سلسله چاکری فعلی، اولین ستون شهر را روز یکشنبه 21 آوریل 1987 میلادی در ساعت 6:45 وقتی پایتخت را از آن سوی رودخانه چائو پرایا از تانبوری به بانکوک انتقال داد، بنا نهاد. این ستون از چوب درخت فلوس (به زبان تایلندی به کایاپروک موسوم است) ساخته شده است که با برگ های طلایی تذهیب شده است. قطر آن 29 سانتی متر و ارتفاع آن 187 اینچ (474.98 سانتی متر) است. ,در داخل ستون شهر فضایی برای نگه داری تقویم ساعات و روزهای بانکوک قرار دارد. مکان مقدس ستون شهر اولین بنایی بود که شاه راما اول آن را قبل از کاخ بزرگ بانکوک ساخت.,شاه راما چهارم (شاه مانگکوت) در زمان حکومتش درخواست کرد یک ستون جدید جایگزین ستون قدیمی شهر شود زیرا ستون قدیمی ویران شده بود. ستون جدید شهر از جنس چوب ساج و فلوس و مزین به برگ های طلایی بود قطر آن 70 اینچ (177.8 سانتی متر) و ارتفاعش 107 اینچ (271.78 سانتی متر) بود. هر دوی این ستون ها اینک در مکان مقدس برج شکل نگه داری می شوند، این مکان همزمان با ستون دوم شهر ساخته شد و تصاویر مقدس پنج خدای محافظ (تپاراک) در آن دیده می شوند: پرا سوائه موآئنگ، پرا سونگ موآئنگ، کائو پور هور کلانگ، کائو پور کتاکوپت و پرا کارن کایی سی. بعداً ستون شهر بازسازی شد تا بتواند بیشتر دوام بیاورد؛ این ستون آخرین بار در سال 1982 میلادی برای بزرگداشت دویستمین سالگرد ساخت بانکوک، بازسازی شد.,مکان ها و جاذبه های نزدیک: گراند پالاس، وات پو، موزه ملی سیام، وات سوتات

,دو دلیل مهم برای بازدید مسافران از تالار تخت انانتا ساماکوم وجود دارد. اول، این بنا یکی از زیباترین معماری های رننسانس ایتالیا در خارج از کشور ایتالیا است. ساخت این عمارت بزرگ به فرمان شاه راما پنجم در سال 1906 میلادی آغار شد تا از آن به عنوان تالار استقبال و پذیرایی از میهمانان استفاده شود. گروهی از معماران ایتالیایی طراحی این ساختمان را به عهده داشتند، آن ها فضای بیرونی را با سنگ های مرمر ایتالیایی که از کارارای ایتالیا وارد کرده بودند پوشاندند و سطوح دیوارهای داخلی به زیبایی به دست هنرمندان ایتالیایی نقاشی شدند و در این نقاشی ها تاریخ خاندان چاکری به تصویر کشیده شده است. ,متأسفانه ساخت این بنا در سال 1915 میلادی، پنج سال پس از پایان زمامداری شاه راما پنجم پایان یافت. تالار تخت انانتا ساماکوم بعداً به عنوان اولین پارلمان پس از تغییر و تحول سیاسی حکومت مطلقه به حکومت مشروطه مورد استفاده قرار گرفت و اینک از آن برای فعالیت های مهم دولت استفاده می شود.,دوم، انانتا ساماکوم اخیراً میزبان پنجمین نمایشگاه "هنرهای قلمروی پادشاهی" است که در آن اشیاء هنری پیچیده و محصولات ساخته شده از جنس مواد گران قیمت توسط صنعتگران مؤسسه سیریکیت به نمایش گذاشته می شود. مؤسسه سیریکیت، سازمانی است تحت حمایت دربار که برای کمک به ارتقاء معیارهای زندگی در مناطق روستایی با تشویق روستائیان به یادگیری و ساخت محصولات سنتی فعالیت می کند. شاهکارهای این نمایشگاه که شامل یک مدل قایق سلطنتی از جنس طلا و پانل های ده متری کنده کاری شده که از جنس چوب ساج هستند، می باشند. در ضمن پوشیدن لباس مناسب الزامی است. بازدیدکنندگان (خانم ها و آقایان) باید از پوشیدن شلوارک و لباس های بدون آستین خودداری کنند و خانم ها دامن یا ساری تایلندی بپوشند.

,در این موزه، برنده ی تولید عروسک های دستی و مجموعه ای از اشیاء مینیاتوری ساخته شده توسط هنرمندان محلی را به نمایش گذاشته اند. ,عروسک ها در اندازه ها، شکل ها و سبک های مختلفی که معرف هنرهای پیچیده تایلند هستند به نمایش گذاشته می شوند.