قصرها

,پرا تامناک کائو کو در کوه کائویا قرار دارد. این کاخ برای بازدید همایونی پادشاه از اینجا برای نظارت بر پروژه های نوین سلطنتی و همچنین دیدار با مردم در منطقه کائو پو و مناطق نزدیک آن ساخته شد. این یک ساختمان بتنی نیمه مدور و دارای 15 اتاق است که با سایر مکان ها فرق دارد. بازدیدکنندگان می توانند برای دیدن اطراف کاخ از افسران کسب اجازه کنند.

,احتمالاً پربازدیدترین و به یاد ماندنی ترین چیزی که در تایلند وجود دارد گراند پالاس در بانکوک است که هر بازدیدکننده ای باید حداقل یکبار در عمرش از آن دیدن کند. ساختن گراند پالاس در سال 1782 میلادی در زمان حکومت شاه راما اول، بنیانگذار سلسله چاکری، آغار شد تا از آن به عنوان یک اقامتگاه سلطنتی استفاده کنند و این کاخ، بهترین نماد معماری تایلند از آن زمان تا به حال بوده است. گراند پالاس تا سال 1925میلادی، باشکوهترین اقامتگاه سلطنتی بود و اینک فقط برای انجام مراسم رسمی از آن استفاده می شود.,گراند پالاس به سه بخش اصلی تقسیم می شود: حیاط خارجی، ساختمان دفاتر دربار، ساختمان های عمومی و معبد بودای زمردین؛ حیاط وسط، که اقامتگاه ها و ساختمان های مهم کشوری در آن قرار دارند؛ حیاط داخلی که مخصوص پادشاه، ملکه و هم نشینانشان است.,جاذبه اصلی حیاط بیرونی، معبد بودای زمردین، مکان مقدس ترین مجسمه بودا در تایلند است پرا کائو ماراکوت (بودای زمردین)، که از یشم سبز و بی نقص تراشیده شده است و در وسط این مکان، مجسمه هایی که با طلا آبکاری شده اند و آذین ها و نقاشی های دیواری سالن اصلی انتصاب دیده می شوند.,در وسط حیاط میانی، تالار تخت چاکری ماهاپراسات قرار دارد که به فرمان پادشاه راما پنجم تبدیل به اقامتگاه او و تالار اصلی تخت سلطنت او شد. ساخت این بنا از سال 1876 میلادی آغار شد و در سال 1882 میلادی به پایان رسید، این ساختمان سبک معماری جالبی دارد که در آن ساختار اروپایی و سفال های سنتی بام های تایلندی و منارها با هم ترکیب شده اند. فضای داخلی، دارای تزئینات پیچیده ای است که متأثر از عصر رنسانس اروپا است و آراسته به پرتره های پادشاهان سلسله چاکری است. این ساختمان اینک تنها برای انجام فعالیت های دولت و برگزاری مراسم سلطنتی مورد استفاده قرار می گیرد.,در انتهای حیاط میانی، سمت راست، عمارت بروم پیمان قرار دارد که در زمان حکومت شاه راما پنجم به سبک نئورنسانس ساخته شد تا به عنوان اقامتگاه ولیعهد مورد استفاده قرار گیرد. این مدرنترین معماری در مجموعه گراند پالاس است که بعداً تبدیل به اقامتگاه موقت سه پادشاه که پشت سر هم حکومت کردند شد. این عمارت به روی عموم باز است و به تازگی به عنوان اقامتگاه مسئولین برای بازدیدهای مسئولین و سران کشور مورد استفاده قرار می گیرد. عمارت بروم پیمان بخشی از مجموعه باغ سیوالای است که دفتر اداره امور دربار در آن قرار دارد. این باغ یک مکان تفریحی برای زنان و کودکان دربار بود و اینک برای استقبال از میهمانان مورد استفاده قرار می گیرد.,مجموعه ماها مانتین پراسات بین باغ سیوالای و چاکری ماهاپراسات قرار دارد و مکان تالار مخاطبین امارین وینیتچایی است که مراسم دربار معمولاً در آن انجام می شوند. اما در سمت چپ، تالار دوسیت ماهاپراسات تون قرار دارد که یک نمونه اولیه خوب از معماری سنتی تایلندی است. برای رسیدن به اینجا یکی از آسان ترین و لذت بخش ترین راه ها این است که با قطار هوایی BTS به ایستگاه ساپان تاکسین واقع در بالای اسکله ساتورن مرکزی بروید. از آنجا با قایق های اکسپرس رودخانه پرایا به اسکله چانگ بروید، سپس یک مسیر کوتاه را باید پیاده بپیمایید تا به ورودی اصلی گراند پالاس برسید.,هزینه ورودی برای هر نفر 500 بات جهت ورود به وات پرا کائو، ساختمان زیورآلات و سکه های دربار تایلند و ورود به موزه منسوجات ملکه سیرکیت که در مجتمع گراند پالاس قرار دارد و ورود به موزه کاخ ویمانمک در جاده راتچاویتی. همچنین مبلغ 100 بات دیگر برای استخدام راهنمای شنیداری شخصی به زبان های انگلیسی، فرانسه، آلمانی، اسپانیایی، روسی، ژاپنی یا مانداری (زبان رسمی چین). در ضمن بازدیدکنندگان (خانم ها و آقایان) باید لباس مناسب بپوشند.,آداب لباس پوشیدن در بازدید از گراند پالاس (خانم ها و آقایان از پوشیدن موارد زیر منع شده اند): ,- شورت، دامن های بسیار کوتاه، دامن کوتاه، لباس های تنگ و شلوار چسبان.,- پیراهن و بلوزهای نازک، دامن چاک دار، یا شلوارهای کوتاه ,- پیراهن بدون آستین یا جلیقه,- صندل (یعنی کفش بدون بخش های پوشاننده قوزک یا پشت پا),- پیراهن هایی که آستین هایشان به بالا تاه زده شده اند,- سویشرت و شلوارهای کتان گشاد ، بادگیر، پیژامه و شلوارک های کوتاه,جاذبه های نزدیک گراند پالاس: اسکله چانگ، وات پو، وات ارون، موزه ملی

,دو دلیل مهم برای بازدید مسافران از تالار تخت انانتا ساماکوم وجود دارد. اول، این بنا یکی از زیباترین معماری های رننسانس ایتالیا در خارج از کشور ایتالیا است. ساخت این عمارت بزرگ به فرمان شاه راما پنجم در سال 1906 میلادی آغار شد تا از آن به عنوان تالار استقبال و پذیرایی از میهمانان استفاده شود. گروهی از معماران ایتالیایی طراحی این ساختمان را به عهده داشتند، آن ها فضای بیرونی را با سنگ های مرمر ایتالیایی که از کارارای ایتالیا وارد کرده بودند پوشاندند و سطوح دیوارهای داخلی به زیبایی به دست هنرمندان ایتالیایی نقاشی شدند و در این نقاشی ها تاریخ خاندان چاکری به تصویر کشیده شده است. ,متأسفانه ساخت این بنا در سال 1915 میلادی، پنج سال پس از پایان زمامداری شاه راما پنجم پایان یافت. تالار تخت انانتا ساماکوم بعداً به عنوان اولین پارلمان پس از تغییر و تحول سیاسی حکومت مطلقه به حکومت مشروطه مورد استفاده قرار گرفت و اینک از آن برای فعالیت های مهم دولت استفاده می شود.,دوم، انانتا ساماکوم اخیراً میزبان پنجمین نمایشگاه "هنرهای قلمروی پادشاهی" است که در آن اشیاء هنری پیچیده و محصولات ساخته شده از جنس مواد گران قیمت توسط صنعتگران مؤسسه سیریکیت به نمایش گذاشته می شود. مؤسسه سیریکیت، سازمانی است تحت حمایت دربار که برای کمک به ارتقاء معیارهای زندگی در مناطق روستایی با تشویق روستائیان به یادگیری و ساخت محصولات سنتی فعالیت می کند. شاهکارهای این نمایشگاه که شامل یک مدل قایق سلطنتی از جنس طلا و پانل های ده متری کنده کاری شده که از جنس چوب ساج هستند، می باشند. در ضمن پوشیدن لباس مناسب الزامی است. بازدیدکنندگان (خانم ها و آقایان) باید از پوشیدن شلوارک و لباس های بدون آستین خودداری کنند و خانم ها دامن یا ساری تایلندی بپوشند.

,این کاخ در سال های 1665 الی 1677 میلادی زمانی که شاه نارایی کبیر تصمیم گرفت لاپبوری را تبدیل به دومین پایتخت حکومت آیوتایا نماید ساخته شد. اگرچه، این ساختمان ها با مشارکت معماران فرانسوی ساخته شدند اما تأثیر خمرها در آن ها به شدت دیده می شود. این کاخ آمیزه بی نقصی از معماری دنیای غرب و شرق، ترکیب شگرفی از سبک های خمر و اروپایی است.,پس از مرگ شاه نارایی کبیر در سال 1688 میلادی، این کاخ متروکه شد. تا اینکه در زمان حکومت شاه راما چهارم در دوران راتاناکاسین، این کاخ بازسازی شد و نامش به نارای راتچانیوت تغییر یافت.,می توان از طریق پراتو پایاکا، که اینک یکی از پارک های شهر است و در خارج از جاده سوراساک قرار دارد به این کاخ آمد. در این کاخ، چند مجموعه وجود دارد که دارای عمارت هایی هستند که بعضی از آن ها در طول زمامداری شاه نارایی و بقیه در طول زمامداری شاه راما چهارم ساخته شدند.,ساختمان هایی که در طول حکومت شاه نارای کبیر ساخته شدند شامل این موارد هستند:,عمارت چانتارا پایسان: این عمارت که نخستین کاخ شاه نارایی کبیر بود پس از اینکه ایشان اقامتگاه خود را به عمارت سوتا ساوان انتقال دادند تبدیل به یک تالار سخنرانی شد. این واقعیت که این بنا به سبک معماری اصیل تایلندی ساخته شده است نشان می دهد که معماران فرانسوی در مراحل طراحی و ساخت این بنا دخیل نبودند. شاه راما چهارم (شاه مونگکوت دوره راتاناکاسین) در سال 1863 میلادی این بنا را بازسازی کرد. این عمارت زمانی به عنوان تالار ملاقات هیأت مشاورین سلطنتی بود. اینک از آن به عنوان یک تالار برای به نمایش گذاشتن اشیاء هنری و باستانی استفاده می شود به ویژه تمثال های سنگی بودا که به سبک لاپبوری ساخته شده اند، همچنین نقاشی های تاریخی متعلق به دوران شاه نارایی کبیر و اشیاء هنری بودایی متعلق به دوران آیوتایا و راتاناکاسین.,پرا کلانگ ساپارات: این مجموعه در اواخر دهه 1600 میلادی به عنوان یک کاخ برای نگه داری از خزانه سلطنتی و اشیاء دربار که به تجار خارجی فروخته می شدند، مورد استفاده قرار داشت. این بنا معمولاً دوازده عمارت خزانه داری نامیده می شود.,اسطبل اسب ها و فیل ها: این مجموعه در نزدیکی دیوار حائل بین بخش های داخلی و خارجی کاخ قرار دارد.,مخزن آب: این مخزن در زمان حکومت شاه نارای کبیر ساخته شد و آبی که از دریاچه آب شیرین تال چاپسورن، از لوله های سفالی کرم رنگ و خوب طراحی شده می آمد را در خود نگه می داشت. تال چاپسورن دریاچه اصلی بود که آب آشامیدنی ساکنان لاپبوری را تأمین می کرد.,تالار دوسیت ساوان تانایا ماها پراسات: این تالار که به فرمان شاه نارایی کبیر ساخته شد در گذشته به عنوان سالن سخنرانی مورد استفاده قرار می گرفت که شاه نارایی در آن سفیران عالی رتبه خارجی را به حضور خود می پذیرفت. این همان مکانی است که شاه نارایی، شوالیه شامونت، فرستاده لویی 14- پادشاه فرانسه-را به حضور پذیرفت. این تالار با آمیزه بی نقصی از سبک های معماری فرانسوی و تایلندی ساخته شد.,عمارت سوتا ساوان: این عمارت زمانی در وسط یک باغ قرار داشت که به زیبایی با برکه و فواره آراسته شده بود. اینجا همان مکانی است که شاه نارایی کبیر در آن سکنی گزید و در 11 ژوئیه 1688 میلادی از دنیا رفت. به غیر از عمارت، که توسط شاه مونگکوت بازسازی شد فقط می توان آثار فواره ها و تپه هایی که توسط انسان ها ساخته شده بودند را در اینجا دید.,تالار کرایسن سیهارات: این تالار که معمولاً به پرا تینانگ ین معروف است در جزیره در یک دریاچه خشک شده قرار دارد. تال چاپسون در گذشته آب شیرین آشامیدنی اهالی لاپبوری را تأمین می کرد. تالار کرایسن سیهارات به عنوان اقامتگاه شاه نارایی، یسیوعیون و اطرافیان لویی 14 پادشاه فرانسه ، زمانی که برای تماشای ماه گرفتی که در 11 دسامبر 1685 میلادی رخ داد به تایلند سفر کرده بود، مورد استفاده قرار داشت. (یسیوعیون یک فرقه کاتولیک ها که توسط شخصی به نام سن ایگناسیوس لایولا در 1534 میلادی تأسیس شد.),ساختمان پرا پراتیاپ: یک سری ساختمان دوطبقه پشت اقامتگاه شاه مونگکوت (عمارت پیمان مونگکوت) ساخته شدند که از آن ها به عنوان اقامتگاه افسران دربار استفاده می شد.,اقامتگاه گارد سلطنتی: این اقامتگاه در قسمت ورودی کاخ میانی قرار دارد.,ساختمان پرا کائو هائو: این بنا که توسط شاه نارایی کبیر ساخته شد در جنوب بخش بیرونی کاخ قرار دارد. این بنا که به عنوان تالار سخنرانی خصوصی پادشاهان مورد استفاده قرار می گرفت و به سبک معماری تایلندی ساخته شده بود که از این سبک، اینک تنها می توان بقایای بخش هایی از دیوار آن و نقش و نگارهای تزئینی درها و پنجره های آن را دید.,تالار ضیافت: این تالار که از سه طرف با برکه احاطه شده است برای سرگرم کردن بازدیدکنندگان مهم خارجی ساخته شد. یکی از بقایای این تالار، یک سکوی آجری است که در مقابل تالار قرار دارد و به عنوان صحنه نمایش برای اجرای نمایش سایه ها یا رقص به کار می رفته است این نشان می دهد این مکان زمانی به عنوان یک مجموعه سرگرمی مورد استفاده بوده است.,عمارت پیمان مونگکوت: این عمارت یک ساختمان سه طبقه است که شاه راما چهارم (شاه مونگکوت) وقتی در طول ساخت کاخ، به بازدید از لاپبوری آمده بود در آن اقامت کرد. سه ساختمان دیگر به نام های عمارت سوتا وینیتچای، پایی ساتراکون و اکسون ساتراکوم نیز به این عمارت وصل هستند. همه این ساختمان ها اینک به عنوان دفاتر موزه ملی لوپ بری مورد استفاده قرار دارند.

,واقع در چند کیلومتری غرب پرا پاتوم چدی، این مکان حدود 142 هکتار را اشغال کرده است. این کاخ در سال 1907 میلادی به فرمان شاه راما چهارم-زمانی که ولیعهد بود-ساخته شد. پرایا سیلپراسیت بر ساخت این کاخ که ابتدا دو تالار داشت نظارت می کرد: پرا تینانگ پیمان پاتوم و پرا تینانگ اپیروم رودی، این دو تالار هر دو در 27 آگوست 1911 میلادی نام گذاری شدند. بعداً محراب راتاناسینگ که در تالار ساماکی موکامات قرار داشت در 7 ژوئن 1923 میلادی مزین به سایه بان سلطنتی شد.,در طراحی این کاخ از بازسازی پرا پاتوم چدی الهام گرفته شده بود تا رضایت شاه راما ششم جلب شود. پادشاه، ناکان پاتوم را به دلیل فضای باشکوهش، به عنوان یک مکان ایده آل برای استراحت در اوقات فراغت برگزید. ,علاوه بر این، شاه راما ششم با یک نگاه استراتژیک تصور می کرد ناکان پاتوم، به دلیل امکان استفاده از آب رودخانه به عنوان یک مسیر آبی، فضای خوبی برای جلوگیری از هجوم دشمن دارد. این تدبیر به دلیل پیامدی در دوره راتاناکاسین اندیشیده شد که در آن، لشکریان فرانسوی بواسطه این رود توانستند با کشتی های جنگی شان در دهانه خلیج تایلند لنگر بیاندازند و راه را ببندند و شاه راما ششم نمی خواست این اتفاق یکبار دیگر تکرار شود. او همچنین قصد داشت کاخ سانام کان را به قلب پایتخت دون تبدیل کند زیرا ممکن بود یک بحران دیگر باز هم رخ دهد.,کاخ سانام کان، منطقه وسیعی را پوشش می دهد در وسط این کاخ یک حیاط بزرگ قرار دارد و دور تا دور آن با جاده های کمربندی و کانال های آب احاطه شده است. ,تالارهای زیبایی که در وسط کاخ قرار دارند شامل موارد زیر هستند:,تالار پیمان پاتوم: این نخستین تالاری است که در کاخ سانام کان ساخته شد و به سبک معماری اروپایی بوده و دارای یک بنای دو طبقه است که شاه راما ششم قبل از جلوس به تخت سلطنت در آن اقامت داشت. چند اتاق دیگر در این تالار نیز وجود دارد ازجمله اتاق خواب اعلی حضرت، حمام، سالن غذاخوری، اتاق رختکن و غیره. در این تالار، یک نیمکت دو متری از جنس چوب ساج وجود دارد که شاه راما ششم روی آن یک منظره معجزه آسا از پرا پاتوم چدی دید و بعد این تالار را پرا تینانگ پاتیهان تاسانای (سالنی که شاه در آن معجزه دید) نامید. در حال حاضر، این نیمکت جلوی تالار پوتایساوان در موزه ملی قرار دارد. تالار پیمان پاتوم، اینک بخشی از تالار شهر ناکان پاتوم است.,تالار اپیروم رودی: این یک تالار دو طبقه است که در جنوب تالار پیمان پاتوم قرار دارد. در حال حاضر دفاتر تالار شهر ناکان پاتوم در این تالار قرار دارند.,تالار واچاری رامایا: این یک تالار دو طبقه است که به سبک معماری تایلند ساخته شده است: بام چند طبقه آن با سفال های رنگی روی منار؛ با یک سرمناره قویی شکل روی لبه بام که نماد سر گارودا (پرنده حیات در فرهنگ بودایی، که بدن آن از طلا است، منقار و بال هایش شبیه منقار و بال های عقاب است اما بدنش شبیه بدن انسان می باشد.) است و سرمناره های کوچک دو گوشه سنتوری بام. وقتی شاه راما ششم به سلطنت رسید اینجا اقامتگاه موقت او بود. در حال حاضر این تالار بخشی از تالار شهر است.,تالار ساماکی موکمات: این تالار که به سبک تایلندی ساخته شده است یک متر بالاتر از سطح زمین است و دو ردیف پله در دو طرف آن قرار دارد. این تالار با یک در به تالار واتچاری رومیا متصل می شود. شاه راما ششم از این تالار به عنوان سالن ملاقات استفاده می کرد و دربار او نیز همین جا بود. همچنبن، این تالار به عنوان تئاتر کان (کان یک نمایش تایلندی است که رقصنده ها با زدن ماسک بر چهره آن را اجرا می کنند.) نیز مورد استفاده قرار داشت. پس از پایان اجرای کان، بازیگران می توانستند در سه ایوان اطراف و همچنین روی صحنه، به اجرای تئاترهای خود بپردازند. دو تئاتر دیگر نیز وجود دارد که شبیه هم هستند: تئاتر سوان میساکاوان و تالار کنفرانس مدرسه واچیراوت. در حال حاضر اینجا تالار ملاقات استان ناکان پاتوم است؛ این تالار برای انجام سایر مراسم استانی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.,پرا تامناک چالی مونکول اسنا: این ساختمان دو طبقه که در جهت شمال شرق در نزدیک سایر بناها قرار دارد به سبک معماری اروپایی ساخته شده است و گچکاری آن به رنگ کرم کاراملی است و بام سفالی آن به رنگ قرمز است. این بنا هنگام مأموریت های سورگاه یونیت، به عنوان اقامتگاه موقت شاه راما ششم مورد استفاده قرار می گرفت.,پرا تامناک ماری راتچرات بانلانگ: این بنا یک ساختمان چوبی دو طبقه به رنگ قرمز است که در مقابل پرا تامناک چالی مونکول اسنا قرار دارد. این دو با یک مسیر پیاده روی به هم وصل هستند. این مسیر پیاده روی شبیه یک پل دارای سقف، دیوار و پنجره های سراسری به ارتفاع کل دیوار است.,پرا تامناک تابکائو: این یک ساختمان کوچک است که در زمستان ها به عنوان یک اقامتگاه موقت مورد استفاده قرار داشت. در حال حاضر، این بنا پس از نوسازی، به عنوان اقامتگاه معاون فرماندار ناکان پاتوم است. در داخل این ساختمان، یک شومینه قرار دارد و روی دیوار، پرتره شاه راما ششم روی یک تخته سنگ مرمر سفید به صورت سیاه و سفید دیده می شود. زمینی به مساحت 72 هکتار در پشت ساختمان قرار دارد که اینک به عنوان حیاط دانشگاه سیلپاکورن مورد استفاده قرار دارد.,پرا تامناک تاکوان: این ساختمان که با چوب ساج ساخته شده است و بامش از جنس برگ های نخل خرما است مقابل جاده ای که از پرا تامناک تابکائو می آید، کمی آن طرف تر از پرا تامناک ماری راتچرات بانلانگ قرار دارد. این ساختمان ساجی به فرمان راما ششم برای حفظ معماری سنتی تایلند ساخته شد. این ساختمان برای مراسم قدردانی و گاه برای اجرای نمایش های کلاسیک سنتی مورد استفاده قرار می گیرد.,توالای کانائسوان یا زیارتگاه پرا پیکانش: این بنا برای نگه داری از تمثال گانش، خدای هنر هند، ساخته شد. این زیارتگاه در یک مزرعه بزرگ در مقابل کاخ سانام کان و در وسط مجتمع کاخ قرار دارد. این زیارتگاه بسیار مورد احترام است و به عنوان نماد مقدس کاخ سانام کان به شمار می رود.,بنای یادبود یا-لی: این بنا یک تندیس مسی در اندازه واقعی سگ شاه راما، یا-لی است. این یک سگ دو رگه بود که در زندان ناکان پاتوم به دنیا آمد و هنگام بازرسی از این مکان پیدا شد. این سگ بسیار باهوش و وفادار بود و پادشاه آنقدر او را دوست داشت که حسادت دیگران تحریک شد و در نهایت به کشته شدن این حیوان وفادار ختم شد. مرگ این سگ برای شاه راما ششم آنقدر تلخ و غم انگیز بود که فرمان داد یک مجسمه مسی از یا-لی ساخته شود و جلوی پله های پرا تامناک چالی مونکول اسنا نصب شود. همچنین پادشاه شعری نیز برای بزرگداشت یا-لی سرود که درست در پایین مجسمه حک شده است.,علاوه بر این، در مجتمع کاخ سانام کان چند ساختمان مسکونی وجود دارد که اطرافیان پادشاه در آن زندگی می کردند. بعضی از این ساختمان ها ویران شده اند اما بعضی دیگر سالم مانده اند و در شرایط خوبی هستند. اقامتگاه چائو پرایا رامراکوپ که بعداً تاب کاروئن نامیده شد یکی از ساختمان هایی است که هنوز هم در شرایط خوبی قرار دارد و دفتر بهداشت عمومی ناکان پاتوم در آن قرار دارد.,با توجه به بازدیدهای مکرر شاه راما ششم از کاخ سانام کان می توان فهمید که این کاخ بیش از سایر کاخ ها مورد علاقه پادشاه بود. ایشان همیشه در همان زمانی که فعالیت های نظامی یکان سوئر پاه انجام می شدند در این کاخ اقامت می کردند. ,پادشاه همیشه از این یکان بازدید می کرد و همچنین فرماندهی فعالیت های یکان را در دست داشت. در حال حاضر، می توان هنوز هم ساختمان هایی را دید که برای خدمت به یکان سوئر پاه ساخته شدند مانند بخش های مسکونی یکان سوار زرهی سوئر پاه و بیمارستان سوئر پاه.,به تازگی بخشی از کاخ سانام کان در حیطه مسئولیت دانشگاه سیلپاکورن و استان ناکان پاتوم قرار گرفته است.

,این کاخ ساحلی تابستانی که غالباً به آن کاخ عشق و امید گفته می شود در بین راه چا آم و هوآهین قرار دارد. این کاخ در سال 1923 میلادی به فرمان شاه راما ششم با چوب های ساج طلایی کاخ ویران شده هات کائو سامران ساخته شد.

,دژ قدیمی جوهور یا کوتا جوهور لاما محل جنگ‌های شدید میان مالایی‌های محلی و نیروهای مهاجم خارجی بود. این دژ در سال 1540 در طی سلطنت سلطان علاءالدین رعیت شاه دوم (1528 - 1564) ساخته شد. این دژ در آن زمان بهترین دژ دفاعی بود که در امتداد رودخانه جوهور ساخته شده بود.

,قلعه داگو با فاصله 60 کیلومتری (30 مایلی) از جنوب شرقی شهر تیانجین در سال 1816 برای محافظت از تیانجین پایتخت سلسله چینگ (1911-1644) ساخته شد. این موضع نظامی به عنوان نماد مبارزه قهرمانانه چین در برابر تهاجم بیگانگان از سوی مردم تیانجین به عنوان یکی از سه گنجینه تیانجین شناخته می‌شود.

,این برج 165. 5 متری که در قلب الور ستار قرار دارد یکی از بلندترین برج‌های مخابراتی در جهان است. این برج نشانی مدرن و برجسته است که رشد سریع در ایالت کداح را نشان می‌دهد. در بالای این برج رستوران گردان سری انکاسا (Seri Angkasa) قرار دارد که ویژه انواع گوناگون غذاهای گران‌قیمت محلی و همینطور خوراک‌های بین‌المللی است.

,قصر سلطنتی شن‌یانگ (قصر موکدن؛ واقع در شهر شن‌یانگ، منطقه‌ی شنهی، خیابان شن‌یانگ، پلاک 171) تنها قصر سلطنتی موجود در چین است که خارج از شهر ممنوعه‌ی بیجینگ (پکن) قرار دارد. سازه‌ی اصلی در سال 1625 هنگامی که نورهاچی در قدرت بود ساخته شد.