سفر به تبت

اکثر گردشگران خارجی برای رفتن به لهاسا از هواپیما استفاده می‌کنند. چنگدو (Chengdu)، پکن، شیان (Xian)، چونگ کینگ (Chongqing) و شینینگ (Xining) همگی دارای فرودگاه هستند. گردشگران معمولاً از چنگدو در سیچوآن آغاز می‌کنند زیرا چنگدو هر هفته حدود 20 پرواز به فرودگاه گونکار لهاسا دارد که 2 ساعت طول می‌کشد و هزینه آن حدود 1500 یوآن است.

یکی دیگر از راه های سفر به تبت و لهاسا، قطار می باشد که راه آهن چینگهای – تبت با طول 1956 کیلومتر بزرگ‌ترین راه آهن فلات تبت و مرتفع‌ترین راه آهن جهان است.

پنج بزرگراهی که به سرزمین اسرارآمیز تبت راه دارند که از میان کوه‌های کونلون و علفزارهای وسیع می‌گذرد و مسافرین را از زیبایی طبیعی آنجا به شگفت می‌آورد.

شرایط حمل ونقل در تبت از زمان آزادی در سال 1951 که حیوانات مهم‌ترین شیوه‌ی حمل ونقل در منطقه محسوب می‌شدند تغییر زیادی کرده است. در حال حاضر، بزرگراه‌ها و خطوط هوایی، تبت را به سایر مناطق چین متصل کرده‌اند.

چطور باید به تبت مسافرت کرد؟ برای گردشگران بین المللی که قصد دارند از راه دور به تبت سفر کنند، پرواز گزینه‌ی بسیار مناسب و سریع تری است که می‌تواند زمان بیشتری را برای گشت و گذار در تبت در اختیار گردشگران بگذارد. به علاوه، هزینه بلیت هواپیما بسیار کمتر از سال‌ها پیش است، زیرا بسیاری از شرکت‌های هواپیمایی به دلیل ترافیک زیاد مسافران به تبت مشغول به کار شده‌‌‌اند. به علاوه، تهیه بلیت قطار توسط خود مسافران کار سختی است. از قبل تمام اطلاعات موردنیاز شما در خصوص تبت، نظیر برنامه‌ی زمانی حرکت هواپیماها به لهاسا و معرفی تمام فرودگاه‌های تبت را جمع آوری کرده ایم.

فرودگاه گونکار لهاسا یکی از فرودگاه‌های غیرنظامی با بیشترین ارتفاع در جهان (حدود 11811 پا) است. زمانی که فرودگاه دامشونگ (Damxung) در سال 1956، در تبت تکمیل شد، منطقه‌ی ممنوعه‌ی سابق برای فرودگاه، رو به جهانیان باز شد. ایستگاه پایانه هواپیمایی لهاسا در سال 1965 تأسیس شد و پرواز پکن – چنگدو – لهاسا در ابتدا از «سومین قطب اسرارآمیز جهان» پرده برداری کرد. این فرودگاه در شهرستان گونکار، منطقه‌ی شانان، تبت، 98 کیلومتری (حدود 61 مایلی) جنوب لهاسا، در ساحل جنوبی رودخانه‌ی براهماپوترا واقع شده است.

این اولین فرودگاه جانبی در تبت است و در این میان، بیشترین ارتفاع و طولانی‌ترین باند پرواز را در جهان دارد. ساخت این فرودگاه در سال 1993 شروع شد و در اکتبر 1994 به پایان رسید.

استان نیینگچی به عنوان سرزمینی حاصلخیز با آب وهوایی متعادل در تبت به حساب می‌آید. نیمی از زمین‌های آن زیر پوشش جنگلی پرپشت که یکی از بکرترین جنگل‌های چین است، قرار دارد. دو اندوخت گاه طبیعی در آنجا ساخته شدند. این فرودگاه که در سال 2006 تکمیل شد، تنها فرودگاه واقع در جنگل است که مابین رودخانه‌ی نیانگ و یارلونگ تسانگپو در شمال و کوهستان‌ها و درختان شرق و غرب قرار دارد.