رویدادها و فستیوال‌های ترکیه

جشن‌ها در ترکیه شامل مراسم مذهبی (در سراسر جهان اسلام در تاریخ تعیین شده توسط تقویم هجری مسلمانان) و همچنین تصنیف‌های فرهنگی یا برداشت محصول سالانه در شهرها و تفرجگاه‌های مختلف در سراسر کشور برگزار می‌‌‌شوند. با توجه به اینکه تقویم اسلامی قمری است، تاریخ چهار جشن مهم دینی هرساله یازده روز (دوازده در سال کبیسه) نسبت به تقویم میلادی به عقب کشیده می‌شود. تاریخ‌های آتی جشن‌ها روی وب ‌‌سایت‌های اسلامی با توجه به عواملی مانند زمانی که ماه رؤیت می‌شود و خط تاریخ بین المللی موقت هستند.

در تمامی شهرها و استراحتگاه های جذاب ترکیه جشن ها و فستیوال های فرهنگی برگزار می شود. تقریباً در هر شهری چند جشن سالانه وجود دارد هرچند بسیاری از آن‌ها کمتر مورد توجه خارجی‌ها قرار می‌‌‌گیرند. جشن‌های فرهنگی فرصتی برای دیدن بهترین گروه‌های رقص ترکیه فراهم می‌کنند که نمونه‌ای از اجراهای متنوع از رقص ترکیه را در لباس‌های سنتی ارائه می‌‌‌دهند.

زمان جشنواره‌های فصلی ممکن است با توجه به شرایط غالب در طبیعت، آب و هوا و محیط زیست متفاوت باشد. به‌عنوان مثال، افزایش تعداد گوسفندان در آغاز پاییز در مناطقی که در آن زمستان کوتاه است و بهار زود می‌‌‌آید جشن گرفته می‌شود در حالی که این جشن در پایان پاییز در مناطقی که بهار دیر می‌‌‌آید جشن گرفته می‌شود. از سوی دیگر، جشنواره‌هایی مانند خضر-الیاس و نوروز هم‌زمان در تمام مناطق جشن گرفته می‌‌‌شوند. تاریخ برخی از جشنواره‌ها به شرایط تولید داخلی بستگی دارد و تاریخ برخی دیگر توسط سنت تقویم مشخص می‌شود. این جشنواره‌های فصلی عبارت‌اند از:

خضر-الیاس یا خضر اولیا یکی از جشنواره‌های فصلی در کل جوامع ترکی در دنیا است. روز خضر-الیاس که به‌عنوان روز خضر شناخته شده است، به‌عنوان روزی است که در آن پیامبران خضر و الیاس روی زمین همدیگر را ملاقات کردند. کلمات خضر و الیاس از آن زمان با هم خضر الیاس تلفظ می‌‌‌شوند. روز خضر-الیاس در 6 ماه مه در تقویم میلادی و 23 آوریل در تقویم جولیان که به آن تقویم «مولانا» هم گفته می‌شود رخ می‌‌‌دهد.

از نمونه های جشنواره‌های دامپروری و چوپانی در ترکیه می توان به مراسم جفت ‌‌گیری گوسفندان، جشنواره‌ی سایا، مراسم تولد بره اشده نمود.

به‌منظور حفظ فرهنگ غنی آناتولی در ترکیه، در هر استان، منطقه و حتی در برخی روستاها جشنواره‌های مختلف سنتی و گردهمایی‌هایی وجود دارد. در همان زمان، برخی از جشنواره‌های ملی و بین المللی به‌منظور پشتیبانی از این هدف برگزار می‌شود. هدف جشنواره‌هایی که نشان ‌‌دهنده‌ی فرهنگ سنتی ترکیه هستند نه تنها افزایش روحیه‌ی وحدت در جامعه، بلکه ارائه‌ی غنای فرهنگی ‌مکان‌هایی است که این مراسم در آنجا برگزار می‌شود.

برخی از مراسم‌های کوچک توسط مردم در زمان شخم ‌‌زنی، بذرپاشی، برداشت و جمع ‌‌آوری محصول برگزار می‌شود؛ اما تنها تعداد کمی از آن‌ها ممکن است به‌عنوان جشنواره مورد قبول هستند با این ‌‌حال، در ‌مکان‌های که به کسب‌وکار تاکستان و باغبانی پرداخته می‌شود و یا در ‌مکان‌هایی که کار روی کسب‌وکار فلات بلند انجام می‌شود، مشاهده می‌‌‌کنیم که برخی از جشنواره‌ها جشن گرفته می‌‌‌شوند. می‌‌‌توان جشنواره‌ی گیلاس را در منطقه‌ی کمال ‌‌پاشای ازمیر، جشنواره آجیل گیرسون یا جشنواره‌ی زردآلوی موت به‌عنوان نمونه‌هایی از این نوع جشنواره‌ها مشاهده کرد. این مراسم‌ها در تلاش برای زنده نگه داشتن جشنواره‌های قدیمی و با اهداف جدید و به‌منظور پایدار ماندن با شرایط در حال تغییر به شکل فستیوال درآمده‌اند.

کلمه‌ی نوروز منشأ فارسی دارد و ترکیبی از کلمات نو و روز به معنای روز جدید است. بر طبق تقویم فارسی باستان، نوروز اولین روز از سال است و به‌عنوان آغاز فصل بهار در نظر گرفته می‌شود که در آن زمان خورشید وارد خانه برج حمل می‌شود. خورشید تا 21 مارس نور و حرارت بیشتری به نیم ‌‌کره‌ی جنوبی می‌‌‌دهد و پس از آن این اتفاق در نیم ‌‌کره‌ی شمالی رخ می‌‌‌دهد. به همین دلیل است که افرادی که در نیم ‌‌کره‌ی شمالی زندگی می‌کنند روز 21 مارس را به‌عنوان نماد بیداری و آفرینش جشن می‌‌‌گیرند. با توجه به اساطیر فارسی، خدا جهان، انسان و خورشید را در این روز ایجاد کرد. کیومرث (حاکم افسانه‌ای فارس‌ها) هنگام تاج ‌‌گذاری این روز را به‌عنوان روز جشن اعلام کرد. جمشید نماد شکوه و عظمت در ایران نیز در این روز تاج ‌‌گذاری کرد. علاوه بر این، جم، نوه‌ی هفتم حضرت آدم، در تاریخ 21 مارس به جمهوری آذربایجان آمد و آن روز را روز جشن اعلام کرد.