سفر در سنگاپور

اتوبوس نیز وسیله‌ی حمل و نقل رایجی در سنگاپور است. اکنون، همه‌ی اتوبوس‌ها به تهویه مطبوع مجهز شده‌اند و حتی برخی از آن‌ها تلویزیون دارند که سفر کردن را دلپذیر می‌کند. سیستم اتوبوسرانی، کل سنگاپور را پوشش می‌دهد و گاهی اوقات بیش از یک اتوبوس مسیری یکسان را طی می‌کند. خدمات اتوبوسرانی منظم و ارزان است و بیش‌تر اتوبوس‌ها تهویه مطبوع دارند.

شبکه مترو MRT و LRT در سنگاپور، جزیره ای کوچک که دارای بستری نرم است اعجاز مهندسی نامید می شود. تونل های زیرزمینی و قطارهای سریع و پیشرفته دستیابی به هر نقطه ای از این جزیره را برای گردشگران و اهالی جزیره ساده کرده است.

تاکسی نیز در سطح وسیع در دسترس است و کرایه شرکت‌های تاکسیرانی با هم فرق می‌کند، اما نه زیاد. رزرو تاکسی تلفنی انجام می‌شود و تاکسی‌ها معمولاً ظرف حدوداً 10- 5 دقیقه می‌رسند. هزینه‌های اضافی به نرخ رزرو تاکسی اضافه می‌شود، ولی برخی از شرکت‌های تاکسیرانی، در حال حاضر ترتیبی داده‌اند که رزرو پس از ساعت 12 شب رایگان انجام می‌شود. تعداد تاکسی‌ها زیاد است و پیدا کردن آن‌ها، مگر در ساعات پرتردد و روزهای بارانی، آسان است. کرایه‌های کل پنج شرکت تاکسیرانی سنگاپور، مناسب و استاندارد است. با راه اندازی اولین سیستم ردیابی و رزرو ماهواره‌ای، خدمات آن‌ها نیز ارتقا یافته است. در سیستم ماهواره‌ای، از رسانه‌های ارتباطی برای رزرو تاکسی‌ها استفاده می‌شود.

با توجه به کارآمدی سیستم حمل و نقل عمومی سنگاپور، اجاره کردن خودرو به ندرت لازم می‌شود، مخصوصاً اگر هزینه‌ی آن زیاد باشد. عوامل بازدارنده‌ی اصلی برای رانندگی، به منظور مبارزه با راه بندان، شامل هزینه‌ی زیاد اخذ مجوز خودرو و عوارض رانندگی ورود و گردش در بخش بزرگی از مرکز شهر است. این کار در سنگاپور، به پیشرفته‌ترین نحو و با استفاده از سیستم الکترونیکی عوارض راه (ARP) انجام می‌شود.

سنگاپور، اگرچه زمین عمدتاً همواری دارد، کشور چندان مناسبی برای دوچرخه سواری نیست. در راه‌های اصلی ترافیک سنگین و لاین مخصوص دوچرخه سواری کم است. همچنین آمار تصادف‌های مرگبار با دوچرخه‌ها بالاست، هرچند این‌ها باعث نمی‌شوند برخی از اهالی و مهاجرین را مشاهده نکنید که به سرعت در امتداد خیابان‌های واقع در حومه مانند خیابان بوکیت تیما پدال می‌زنند. دوچرخه سواری در مرکز شهر ایده‌ی خوبی نیست و ورود دوچرخه به بزرگراه‌ها ممنوع است.

اگر زیاد وقت ندارید، می‌توانید از تورهای تماشای مناظر استفاده کنید. پیشنهادهای متنوعی موجود است، می‌توانید از بخش‌های مرکز شهر دیدن کنید یا در برخی موارد، بر تم‌های تخصصی مثل سایت‌های جنگ جهانی دوم و فرهنگ پراناکان تمرکز کنید. همچنین می‌توانید در کنار رودخانه‌ی سنگاپور یا سوار تریشا که ریکشای سه چرخه است، گشتی بزنید. زمانی این تریشاها به جای تاکسی کار می‌کردند، اما این روزها فقط گردشگران را در برخی مسیرها می‌گردانند (حق ورود به بسیاری از خیابان‌های اصلی ندارند). در محله‌ی چینی‌ها، رانندگان تریشا نزدیک معبد بودا توث رلیک (Buddha Tooth Relic) تجمع می‌کنند، گرچه برای سوار شدن باید سر قیمت چانه بزنید.

اتباع انگلیسی و جمهوری ایرلند، آمریکا، کانادا، استرالیا، نیوزلند و آفریقای جنوبی برای ورود به سنگاپور ویزا لازم ندارند. مقررات هر از چندگاه تغییر می‌کند، پس قبل از سفر با سفارت تماس بگیرید.

با ورود به سنگاپور از هر کشوری به جز مالزی، می‌توانید تا سه لیتر مشروبات الکلی، شراب و آبجو معاف از عوارض گمرکی همراه بیاورید. کلیه‌ی فرآورده‌های دخانی مشمول عوارض هستند. برای تازه‌ترین اطلاعات در خصوص عوارض گمرکی، شامل ورود مجاز الکل، به سایت http://www.customs.gov.sg مراجعه کنید. گردشگران، تحت شرایط خاص، می‌توانند مالیات کالا و خدمات Goods and Services Tax GSTرا تا هفت درصد قیمت اقلامی که همراه خود آورده‌اند مسترد کنند. بیش از این مقدار مستلزم تشریفات اداری است.

سنگاپور کشوری توسعه یافته است که در تمام مناطق آن می توانید به برق، مخابرات شامل تلفن ثابت و موبایل و از همه مهمتر اینترنت دسترسی داشته باشید. در ادامه به شرح هر یک از موارد ذکر شده می پردازیم.

سطح بهداشت و مراقبت‌های پزشکی در سنگاپور، بالاتر از اکثر سایر کشورهای آسیای جنوب شرقی است. آب شیر در سرتاسر جزیره قابل شرب است و تهیه غذا برای مصارف عمومی طبق استانداردهای دقیق انجام می‌شود. برای سفر به سنگاپور، هیچ نوع واکسیناسیونی لازم نیست. با این حال، محض احتیاط، چهار هفته قبل از سفر به پزشک خود مراجعه کنید تا از نظر واکسیناسیون‌های فلج اطفال، حصبه، کزاز و هپاتیت آ مطمئن شوید. در سنگاپور می‌بایست از پماد ضد حشرات استفاده کنید، خصوصاً اگر در مناطق حفاظت شده‌ی طبیعت یا نواحی ساحلی هستید. دلیلش آن نیست که سنگاپور مالاریا زده است- این طور نیست- اما ممکن است حشرات ناقل تب دنگی (dengue fever) باشند، بیماری که به ندرت مرگبار است ولی اگر طول بکشد می‌تواند توان فرسا باشد. توجه کنید که پمادهای با پایه‌ی DEET در سنگاپور موجود نیست، پس اگر این نوع پماد را ترجیح می‌دهید، می‌بایست آن را از خارج تهیه کنید.

سنگاپور، تقریباً از هر نظر، یکی از امن‌ترین کشورهای دنیاست. اکثر مردم، از جمله مسافران زن تنها، موقع پیاده روی در خیابان‌های شهر در شب دچار هیچ مشکلی نخواهند شد؛ اما همان‌طور که پلیس محلی می‌گوید، "اندک بودن جرم به معنای نبودن آن نیست"- در جاهای شلوغ مراقب جیب برها باشید و عقل سلیم خود را حفظ کنید. از اواخر دهه‌ی 80، این کشور تبهکار نداشته و جنایت‌های خشونت بار نیز در آن رخ نداده است.

سنگاپور، با جرائم مواد مخدر با شدت هر چه تمام‌تر برخورد می‌کند. کسانی که به قاچاق، تولید، ورود یا صدور بیش از 15 گرم هروئین، 30 گرم مرفین، 30 گرم کوکائین، 500 گرم بنگ، 200 گرم حشیش یا 2/1 کیلوگرم تریاک محکوم شوند، اعدام خواهند شد و داشتن مواد مخدر در مقادیر ذکر شده برای محکومیتتان کافی است. مصرف غیرمجاز این مواد، حداکثر 10 سال حبس یا جریمه‌ی 20.000 دلاری یا هر دو را به دنبال خواهد داشت. اگر آثاری از مواد مخدر در بدنتان پیدا کنند، به مصرف غیرمجاز محکوم می‌شوید حتی اگر ثابت کنید در خارج این کشور مصرف کرده اید و اگر در ساک یا اتاقتان مواد پیدا کنند، حتی اگر متعلق به شما نباشد و از وجود آن خبر نداشته باشید به قاچاق مواد محکوم خواهید شد، بنابراین، حواستان به وسایلتان باشد.

سنگاپور در تمام مدت سال، هشت ساعت جلوتر از ساعت جهانی (جی تی ام) است و بنابراین دو ساعت عقب‌تر از سیدنی (که ساعت تابستانی ندارد) و سیزده ساعت جلوتر از ساعت استاندارد شرقی است و چهار ساعت و نیم از ساعت رسمی ایران جلوتر است.

سنگاپور یکی از گران‌ترین کشورهای آسیایی است، مخصوصاً از لحاظ هزینه‌ی اقامت و قیمت بسیاری از اقلام در سطح کشورهای غربی است. از سوی دیگر، با وجود خوابگاه‌های ارزان قیمت به تعداد زیاد و ارزانی غذا و سفرهای داخلی، می‌توان با روزی 20 یورو/ 32 دلار آمریکا زندگی کرد، گرچه پول کمی برای گشت و گذار باقی می‌ماند. اگر قصد داشته باشید اتاقی دو تخته در هتلی متوسط را با کسی سهیم شوید و روزی یک وعده غذا در رستوران صرف کنید، احتمالاً هزینه‌هایتان دستکم تا 60 یورو/ 95 دلار آمریکا افزایش می‌یابد.

در کشوری نظام مند و دارای تجهیزات ارتباطی پیشرفته مانند سنگاپور، معمولاً کسب اطلاعات صحیح و جامع برای مسافران راحت است: همه چیز، از حمل و نقل عمومی گرفته تا مالیات‌های فروش به طور مفصل و آنلاین در دسترس است و برخی شرکت‌ها خطوط اطلاع رسانی به شماره‌ی 1800 معاف از مالیات دارند و بسیاری از رستوران‌ها و فروشگاه‌ها وب سایت‌هایی دارند که به روز نگه داشته می‌شوند.

سنگاپور کشور نسبتاً قابل دسترسی برای مسافران معلول جسمی است. بسیاری از هتل‌ها و حتی چند مهمانخانه، برای مهمانان معلول خود تدارکاتی دارند، گرچه اغلب فقط یک اتاق قابل دسترس در مکان‌های کوچک‌تر پیدا می‌شود- همیشه خیلی قبل‌تر تماس بگیرید و رزرو کنید.