لیست همه ی اماکن

,تاپ بوئک در مو 14، منطقه فرعی وانگ بان قرار دارد. این روستای همونگ است. این روستا از نظر موقعیت جفرافیایی در ارتفاع 1768 متری سطح دریا قرار دارد و ادعا شده است که بلندترین نقطه استان پتچابان است. این منطقه از همان نقطه اول تا دهکده بالای کوه، کوهستانی است و هوای آن در تمام طول سال بسیار سرد است. این منطقه یک مکان ذخیره آب باران نیز می باشد که از آب آن در مراسم جادوی آب مقدس برای برگزاری جشن های خجسته هفتاد و دومین سال تولد پادشاه در پنجم دسامبر 1999 میلادی استفاده شد. ,در بان تاپ بوئک، سبزیجات به ویژه کاهو کشت می شود و به دلیل بارش های دو فصل سال یعنی فصل بارندگی و فصل زمستان، زمین ها نیازی به آبیاری ندارند. ,علاوه بر این، از دسامبر تا ژانویه که بالای کوه پر از شکوفه های گیلاس است بهترین فصل برای سفر به این منطقه است. در طول این فصل بارندگی، هوا در طول روز و شب مه آلود است. بنابراین، گاه اینجا را شهر مه آلود می نامند که در آن رویداد "صعود به تاپ بوئک، تجربه کردن خنکی هوا و تماشای ستارگان زمین" انجام می شود زیرا منظره شبانگاهی لامساگ و شهر لامکائو به دلیل سوسو زدن نور چراغ های برقی روی زمین مثل سوسوی ستارگان آسمان است.,اقامتگاه: انجمن گردشگری پتچابان امکان اسکان در کلبه های ییلاقی و چادرهای اجاره ای را برای گردشگران فراهم ساخته است. ,در صورتی که بازدیدکنندگان، خودشان چادر بیاورند می توانند در مکان مخصوص چادر زدن، به طور رایگان چادر بزنند.

,پرا تامناک کائو کو در کوه کائویا قرار دارد. این کاخ برای بازدید همایونی پادشاه از اینجا برای نظارت بر پروژه های نوین سلطنتی و همچنین دیدار با مردم در منطقه کائو پو و مناطق نزدیک آن ساخته شد. این یک ساختمان بتنی نیمه مدور و دارای 15 اتاق است که با سایر مکان ها فرق دارد. بازدیدکنندگان می توانند برای دیدن اطراف کاخ از افسران کسب اجازه کنند.

,در نوک منار، آثار گوتاما بودا که از سری لانکا به اینجا آورده شده اند نگه داری می شوند. منار را مردم پتچابان برای تجلیل از پادشاه در پنجاهمین سال جلوسش به تخت سلطنت و همچنین به عنوان پرستشگاه بوداییان ساختند. ,در روزهای مذهبی مهم، گردشگران و مردم برای انجام یک مراسم مذهبی به اینجا می آیند مثلاً برای راهپیمایی با شمع دور معبد.

,کائو کو شامل کوه های گوناگون و کوچک و بزرگ سلسله جبال پتچابان در منطقه کائو کو است. علت اینکه اینجا را کائو کو می نامند این است که "تون کو"-سردانگ کوهستانی نوعی نخل از گونه لیویستونا-در اینجا به وفور یافت می شود. از آنجایی که هوای این منطقه در تمام طول سال سرد است و سرمای آن در زمستان با مناظر زیبای طبیعی همراه است اینجا یکی از معروفن ترین جاذبه های گردشگری پتچابان به شمار می رود.,کائو کو متشکل از رشته کوه های پیچیده است. بلندی آن از سطح دریا 1174 متر است. کائو یا 1290 متر بلندتر از سطح دریا است اما بلندی کائو یایی از سطح دریا 865 متر است. ,علاوه بر این، کائو تاکیان ناگو، کائو هین تانگ بات، کائو هوای سایی و کائو اوم پائه نیز در این منطقه هستند. جنگل های این منطقه از نوع جنگل های دارای درختان برگریز با برگ های دوبخشی، جنگل کاج و جنگل درختان همیشه بهار هستند. نکته جالب، وجود گیاهان خانواده نخل در اینجا است که شبیه نخل پالمیرای آسیایی هستند اما شاخه های آن ها حاوی خوشه میوه هایی شبیه فوفل می باشند. اگرچه، در حال حاضر درختان بخش اعظمی از جنگل ها قطع شده اند اما هنوز هم می توان در این منطقه جنگل دید.,جاذبه های جالب کائو کو به شرح زیر می باشند:,یادبود هاو: یک مجسمه یادبود نظامیان نیروهای ویژه لشکر 93 است که در نبردی که در منطقه کائو کو رخ داد جنگیدند و جان خود را از دست دادند. این مجسمه کمی پس از کیلومتر 23 در بزرگراه 2196 قرار دارد.,تان ایتی (موزه سلاح): کمی آن طرف تر از کیلومتر 28 بزرگراه 2196 قرار دارد. به سمت راست بپیچید و وارد بزرگراه 2323 شوید و سه کیلومتر به جلو بروید. اینجا یک مکان تماشا است که می توانید در آن منظره زیبای این منطقه را تماشا کنید، روزگاری، این مکان یک پایگاه مهم استراتژیک بود. در حال حاضر، یک موزه سلاح در اینجا وجود دارد که در آن توپ، تانک های نظامی باقی مانده و سلاح هایی که در نبرد کائو کو مورد استفاده قرار گرفتند به نمایش گذاشته شده است. ,یک سالن توجیه نیز برای گروه های بازدیدکننده وجود دارد. این موزه هر روز باز است.

,بوئنگ سامپان منطقه بان کائو پلانگ و بان پا یانگ، منطقه ساکائو را اشغال کرده است، در آن یک مزرعه آفتاب گردان در پاکائو لوانگ وجود دارد که مساحتی بیش از 1600 هکتار را اشغال می کند و گل هایش در دسامبر شکوفا هستند. صبح، زمانی که گل های آفتابگردان باز هستند این کوهستان مانند یک مزرعه طلایی و تماشایی آفتابگردان به نظر می رسد. رویداد "شکوفایی آفتابگردان در کوهستان بوائنگ سام پان" در ماه دسامبر در منطقه بوئنگ سام پان برگزار می شود. در این رویداد، مسابقات انتخاب بزرگ ترین گل آفتاب گردان، زیباترین گل آفتاب گردان، نگه داری از دانه های آفتاب گردان و فروش محصولات کشاورزی انجام می شوند.

,پارک تاریخی سی تپ یک منبع جالب اطلاعات درباره آثار باستانی شهر پتچابان است که وسعت شهر باستانی سی تپ را اشغال کرده است، این شهر ابتدا موآئنگ اپای سالی نامیده می شد زیرا تصور می شد که در دوران شکوفایی امپراتوری باستانی خمر ساخته شده است و عمر آن کمتر از 1000 سال است.,دور تا دور شهر باستانی سی تپ خندق و خاکریز است و این شهر مساحتی به وسعت 462 هکتار را اشغال کرده است. این شهر به دو قسمت تقسیم می شود: شهر داخلی و شهر خارجی. شهر داخلی مساحتی به وسعت 208 هکتار را اشغال کرده است و به صورت یک دایره به شعاع 1.5 کیلومتر است و 6 دروازه دارد. زمین های این شهر موج دار هستند و در این منطقه مرداب و برکه های متعددی پراکنده شده است. بیش از 70 اثر باستانی در اینجا کشف شده است. بعضی از آن ها حفاری شده و نوسازی شده اند. شهر خارجی مساحت 255 هکتار را اشغال کرده و به صورت مستطیل است و به شهر داخلی متصل است. مساحت شهر خارجی دو برابر مساحت شهر داخلی است و شهر خارجی دارای 6 دروازه و همچنین چند برکه و آثار متعددی است که در داخل این مجموعه پراکنده شده اند.,جاذبه ها و آثار مهم این پارک به شرح زیر می باشند:,مرکز اطلاعات (مرکز جدید): یک ساختمان است که در آن آثار باستانی و نمایشگاه های مربوط به تاریخ و مطالعات باستانی پارک تاریخی سی تپ وجود دارد. این ساختمان دارای یک تالار سخنرانی یا کنفرانس است که قبل از سالن نمایشگاه قرار دارد.,ساختمان حفاری های باستان شناسی: یک ساختمان است که در آن اسکلت انسان و اسکلت فیل که در سال 1988 میلادی کشف شدند به نمایش گذاشته شده است.,مرکز اطلاعات (مرکز قدیم): مکان برگزاری نمایشگاه است که در آن اطلاعات مربوط به تاریخ و باستان شناسی به نمایش گذاشته می شوند و همچنین فعالیت های حفظ هنر و فرهنگ در آن انجام می شوند. این ساختمان شامل یک سالن نمایشگاه و یک کتابفروشی و یک فروشگاه سوغات فروشی است.,پرانگ سانگ پی نانگ دارای دو برج است که روی یک پایه بزرگ از جنس خاک سرخ، در جهت غرب قرار دارند و هر کدام یک ورودی دارند. در حفاری های باستان شناسی، یک سنگ سردر حکاکی شده در کنار مجسمه God Shive (خدا شیوا) که همسرش پارواتی را در حالی که روی گاوش، اوسوبهاراج، نشسته بود با خود می برد پیدا شد. مشخصات سنگ سردر و ستون فرعی، فاکتورهایی هستند که برای تخمین سن برج در نظر گرفته می شوند. تخمین زده شده است که این برج بین قرون 11 تا 12 میلادی به شیوه هنری باپوان خمرها و دوره انگکوروات ساخته شده است. برج کوچک بعداً در کنار دیوار احاطه کننده برج بزرگ ساخته شد. ,علاوه بر این، برای ایجاد مانع در درب ورودی، یک سکوی اضافی دیگر در جلوی درب و همچنین یک بنای کوچک در شمال این محوطه ساخته شد.,عمارت باستانی کائو کلانگ نایی تقریباً در وسط شهر قرار دارد و در قرن 6 تا 7 میلادی ساخته شده است. این عمارت مستطیل شکل است و رو به شرق قرار دارد و سبک هنری آن شبیه سبک عمارت های شهرهای دواراواتی مانند ناکان پاتوم و شهر باستانی کو بوا است. در این بنا از خاک سرخ به عنوان مصالح ساختمانی اصلی استفاده شده است. دور قاعده این ساختمان، مجسمه های تزئینی گچی انسان و حیوان، به سبک هنر دواراواتی وجود دارد. تصور می شود که این سازه یک انبار سلاح و پول بوده است بنابراین، به کائو کلانگ معروف است.,مقبره کائوپو سی تپ پشت دروازه سائن نگون (در غرب) قرار دارد. مردم محلی برای این مقبره احترام بسیار زیادی قائل هستند. هرسال، در ماه فوریه در روز دوم تا سوم ماه سوم قمری، زمانی که ماه کامل است، یک مراسم عبادی در اینجا برگزار می شود.,جدای از آثار باستانی مذکور، آثار کوچک دیگری نیز وجود دارد که در جهت های مختلف این مکان قرار دارند. در جنوب کائو کلانگ نایی، یک تالار مراسم نیایش وجود دارد که از خاک سرخ ساخته شده است و علامت های سنگی که مرز تالار را نشان میدهند نزدیک مکان حفاری پیدا شده اند. یک اثر باستانی مربع شکل به سبک دواراواتی نیز در اینجا وجود دارد که در یک ساخت و ساز دیگر در دوران هندو، ساخته شده است. این اثر نشان میدهد که شهر داخلی احتمالاً در دوران دواراواتی وجود داشته است اما معماری خمر بعداً در اینجا به کار برده شده است.,برج سی تپ به شیوه معماری سبک خمر ساخته شده و رو به غرب است. این برج از آجر و خاک سرخ ساخته شده است. پایه آن از جنس خاک سرخ است و در یک پایه موسوم به پایه سدر ساخته شده است که معماری آن شبیه معماری عمومی خمر است اما آثار باقی مانده اتاق آن از جنس آجر است. در حفاری هایی که در این منطقه انجام شد تکه های سنگ حکاکی شده یک سردر پیدا شد که قدمت آن به قرن 11 تا 12 میلادی باز می گردد. تصور می شود که این برج در دوره بعد از کائو کلانگ نایی ساخته شده است. بعداً در قرن سیزدهم، تلاش شد که این برج بازسازی شود اما از بقایای پراکنده ای که در این منطقه وجود دارد معلوم است که این کار موفقیت آمیز نبوده است. بین پرانگ سانگ پی نانگ و پرانگ سی تپ، یک دیوار احاطه کننده و بناهای کوچک مخصوص مراسم که در اطراف پراکنده هستند وجود دارد. سبک خمر در طرح معماری این مکان های مذهبی شبیه سبکی است که در بخش های شمال شرقی تایلند دیده می شود.,علاوه بر این، در جنوب، یک مانداپ بزرگ به سبک دواراواتی نیز کشف شده است که بعداً در اوایل قرن سیزدهم به یک معبد هندو تبدیل شده بود اما ساخت و ساز آن به پایان نرسیده بود؛ این معبد شبیه پرانگ سی تپ بود. ,همچنین، یک تالاب قدیمی موسوم به ساکائو که در خارج از شهر رو به شمال قرار دارد و سا کوان در شهر خارجی نیز کشف شدند. هر دوی این ها هنوز هم در تمام طول سال پر از آب هستند. مردم بر این باورند که آب این ها مقدس است و تا به امروز از آب آن ها برای مراسم سوگند اتحاد استفاده می شود. برای بازدید گروهی و یا تقاضا برای سخنران، با تلفن 056791787 تماس بگیرید.

,این باغ منبع دانش گیاهشناسی است و در آن جنگل های برگریز و انواع مختلف گیاهان دارویی وجود دارد. داخل این باغ به زیبایی با گل و گیاهان تزئینی آراسته شده است و این باغ دارای سه آبشار به نام های نامتوک هین نگام، نامتوک سای نگام و نامتوک تان نگام است.

,این پارک از نظر جغرافیایی شبیه پشت یک لاک پشت است که یک سطح مواج دارد. اینجا یک رشته کوه سنگ آهکی است که مثل یک خط ممتد طولانی، کشیده شده است. بلندترین نقطه در کائو کائه قرار دارد که منبع رودخانه های متعددی از جمله هوآی کک یایی و کلانگ وانگ تانگ است. فصل بارندگی در اینجا از ژوئیه تا اکتبر است اما زمستان از نوامبر تا فوریه است. در طول زمستان، هوا خیلی سرد می شود برای سفر خوب است. گیاهان مهم این منطقه شامل پینوس مرکیوسی، مانگیفرا اس پی پی، پاداوک برمه هستند و یک علفزار نیز وجود دارد که دشت بزرگی از درختان کاج و گل را در برگرفته است.,جاذبه های جالب داخل این پارک ملی به شرح زیر می باشند:,پل آویزان سه کیلومتر با دفتر پارک ملی فاصله دارد. دو طرف این مسیر، جنگل است. اینجا پر از سایه درختان است و برای استراحت کردن جای مناسبی است.,کائنگ وانگ نام ین هفت کیلومتر با دفتر پارک ملی در نانگ مائه نا، در همان مسیر تانگ نان سان قرار دارد. در امتداد این مسیر، جنگل مرتب تغییر می کند، از علفزار تبدیل به جنگل درختان برگریز، جنگل کاج و جنگل درختان برگریز و کاج می شود. در جنگل که به دلیل وجود نهری که از آبشار جاری می شود همیشه سبز و مرطوب است انواع درختان بزرگ و بسیاری از بوته های عجیب مانند انواع مختلف سرخس ها و کالادیوم ها وجود دارد.,تانگ سالائنگ 25 کیلومتر با دفتر پارک در نانگ مائه نا فاصله دارد. این یک علفزار بزرگ و هموار است که 16 کیلومتر مربع را اشغال کرده است. بازدیدکنندگان در کنار مسیر که از دل جنگل درختان برگریز و کاج عبور می کند جانوران وحشی که در جستجوی غذا هستند و همچنین گل های گوناگون را می بینند. ,علاوه بر این، علفزارهای همواری وجود دارد که در آن ها جنگل های پینوس مرکیوسی نیز وجود دارد: تانگیا موآئنگ لن و تانگ نان سان.,تانگ نانگ پایا در پانزده کیلومتری جنوب دفتر پارک ملی در نانگ مائه نا قرار دارد. این یک علفزار هموار است که دور تا دور آن را جنگل کاج های کوهستان و جنگل درختان همیشه بهار تپه احاطه کرده اند. در شاخه های کاج ها، گیاهان وحشی وجود دارند که دیدن آن ها دشوار است مانند دندوبریوم و دندروبیوم تریگونوپوس-نوعی ارکید.,تانگ نان سان یک علفزار است که دارای جنگل کاج کوهستانی است و در وسط پارک ملی در بالای کائو کاک سان قرار دارد. تانگ نان سان شبیه تانگ سالائنگ لوانگ و تانگ نانگ پایا است. از آخر فصل بارندگی تا اوایل فصل زمستان انواع و اقسام گل های مختلف در اینجا شکوفا می شوند مانند اوتراکیولاریا، دلفینیویدس، دوریتیس پالچریما، اریوکالون هنریلنوم، ارودینا گرامینفولیا و نپنتس. این مکان برای گردش جای مناسبی است و 31 کیلومتر از دفتر پارک ملی در نانگ مائه نا فاصله دارد. این مکان در طول اکتبر تا نوامبر هر سال به روی عموم باز است. می توانید با پرداخت 400 الی 500 بات یک چادر 3 الی 5 نفره اجاره کنید. اگر خودتان چادر بیاورید کرایه برپا کردن چادر در این مکان، شبی 30 بات است.,علاوه بر این، در این پارک ملی، مسیر مطالعه طبیعت شالیزار پو کو کو نیز ساماندهی شده است که 4 کیلومتر با دفتر نانگ مائه نا فاصله دارد. در نقطه شروع، می توانید شالیزارهای 5 الی 6 هکتار را ببینید. این شالیزار دو برابر شالیزار پو کو کو-شورشیان کمونیست-کنار پارک ملی است. برای آبیاری شالیزار از آب یک نهر کوچک استفاده می شود که از فلات کوه بلندی می آید که در کنار پو کو کو است این نهر در گذشته به وجود آمده است. ,در سراسر این مزرعه گل های کراچیو-زردچوبه- به رنگ های گوناگون دیده می شوند. در چهار کیلومتری اطراف این منطقه می توان یک سفر مطالعاتی درباره طبیعت انجام داد. قیمت بلیط ورودی برای بزرگسالان 400 بات و برای کودکان 200 بات می باشد.,اقامتگاه: در دفتر این پارک در کیلومتر 80 امکانات اقامتگاه گردشگران فراهم است که شامل 8 کلبه ییلاقی به قیمت 1000 الی 3000 بات می باشند. چادر اجاره ای نیز وجود دارد، که قیمت آن ها برای 3 الی 5 نفر بین 150 الی 300 بات است. یک مکان چادر زدن نیز در اینجا وجود دارد که اگر بازدیدکنندگان خودشان چادر همراه داشته باشند می توانند با پرداخت 300 بات برای هر نفر در هر شب در اینجا چادر بزنند. ,علاوه بر این، در منطقه اداره نانگ مائه نا، در راه کاخ کائو کو، در منطقه مادو کو، 8 کلبه ییلاقی وجود دارد که هزینه آن ها بین 2000 الی 5000 بات ست و چادرهای اجاره ای 3 الی 5 نفره به قیمت 150 الی 300 بات نیز در اختیار گردشگران قرار داده می شوند. اگر بازدیدکنندگان چادر همراه داشته باشند می توانند با پرداخت شبی 30 بات برای هر نفر، از مکان چادر زدن اینجا نیز استفاده کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر با صندوق پستی 64 پارک ملی تانگ سالائنگ لوانگ، منطقه موآئنگ، پیتسانالوک 65120، یا با اداره پارک ملی، جانوران و گیاهان وحشی، با تلفن 025620760 تماس بگیرید.

,پارک ملی نام نائو، یک منطقه جنگلی وسیع است که هنوز هم شرایط آن عالی است. این پارک به دلیل جنگل کاج، علفزارها و جنگل های بکر و دست نخورده اش، زیستگاه تعداد زیادی از جانوران و بیش از 100 گونه پرنده است. در طول دسامبر-ژانویه جیوه دماسنج تا درجه 5-2 سلسیوس پایین می آید. مرکز پارک در فاصله 50 کیلومتری غرب منطقه لام ساک در بزرگراه شماره 12 قرار دارد. نقاط دیدنی این پارک پراکنده هستند. جاذبه هایی که در بزرگراه شماره 12 (لام ساک-چام پائه) به آن ها می رسید شامل موارد زیر هستند:,تام پا هونگ: در 300 متری کیلومتر 39 جاده اصلی در جهت شمال. در داخل غارها، تشکیلات استالاکتیت و استالاگمیت وجود دارد. اینجا مکانی است که از آن می توان مناظر زیبا را در غروب تماشا کرد.,بان پائک پینری: از کیلومتر 49 جاده اصلی، با طی مسافت 5 کیلومتر با پای پیاده می توانید به آن برسید.,پو کام کائو پینری: 15 کیلومتر آن طرف تر از کیلومتر 53 جاده اصلی قرار دارد. انبوه کاج ها منطقه ای به وسعت 10 کیلومتر مربع را پوشش داده اند.,نامتوک هائو سایی و نامتوک سایی تانگ در همین مسیر قرار دارند. می توانید با پای پیاده با پیمودن مسافت 1 و 1.5 کیلومتر از کیلومتر 67 جاده اصلی به این دو آبشار برسید.,در بزرگراه شماره 2216 (لام کائو-هوآی سانان سایی) نیز جاذبه هایی مانند پرتگاه های پا لام-پا کانگ که 5 کیلومتر از کیلومتر 40 جاده اصلی فاصله دارند وجود دارد، غار تام یایی نام نائو نیز در همین نزدیکی در کیلومتر 60 قرار دارد.

,این بنای مخروبه عهد خمر در بان کوا قرار دارد. این بنا در زمان حکومت شاه کایوورامان در قرن 13 میلادی ساخته شد تا به عنوان یک بیمارستان مورد استفاده قرار گیرد، این بنای مخروبه خاک سرخی به سبک بایون و به صورت مستطیل شکل ساخته شده است. این بنا که به ارتفاع 8 متر و عرض 4 متر است دو خدای ساخته شده از گل مجسمه سازی را در خود جای داده است که چهار زانو نشسته اند و حلزون در دست دارند. این بنای مخروبه در دل دیوارهای خاک سرخی قرار دارد و فقط از دروازه شرقی می توان وارد آن شد. یک ساختمان کوچک در جنوب شرقی دیوار قرار دارد. دروازه شرقی تنها دروازه واقعی است اما سه درب دیگر، قلابی هستند. چارچوب درب و سردرها از جنس سنگ ماسه هستند. اداره هنرهای زیبا اینک در حال حفاری و نوسازی این مکان است.

,وات تا لوانگ که در کرانه غربی رودخانه نان در محدوده شهر ساخته شده است اینک لوانگ پو پت، یک مجسمه برنزی بودایی به سبک چیانگ سائن را در خود جای داده است.

,این پارک شهر باستانی را نشان می دهد که قدمت آن به 900 سال پیش باز می گردد. بیشتر سازه هایی که در اینجا کشف شده اند متعلق به دوران سوکوتایی و آیوتایا هستند. این شهر قدیمی با دیوار و خندق احاطه شده است. در دوران سوکوتایی، این شهر موآئنگ سا لوانگ نامیده می شد که در مکان اولیه اش، در کنار رودخانه نان قبل از اینکه رودخانه تغییر مسیر دهد قرار داشت، به همین علت بود که در دوران حکومت شاه راما پنجم در 1881، این شهر را به منطقه جدیدش در کنار رودخانه انتقال دادند. وات پارا سی راتانا ماهاتات با منار ناقوس مانندش که صدها لوح نذری در آن یافت شده است در مرکز شهر قرار دارد. در جلوی منار، خرابه های ویهان قرار دارند. رد منارهای کوچک در این مکان به صورت پراکنده وجود دارد.

,اینجا معبدی است که محل سکونت راهب بسیار محترم، لوانگ پو نگوئن فقید بود. مجسمه لوانگ پو نگوئن هنوز هم مورد احترام مردم است. موزه کایی بوون در معبد قرار دارد و اشیاء قدیمی مانند لوح های نذری، مجسمه های بودا، ظروف سفالی را جمع آوری کرده و به نمایش گذارد می. این موزه فقط شنبه ها و یکشنبه ها باز است.

,معبد پرا سی راتانا ماهات یا به زبان محلی، وات یایی مهم ترین معبد پیتسانالوک است. این معبد در سال 1357 میلادی در زمان حکومت پرا ماها تاما راچا اول پادشاه سوکوتایی برای مجسمه معروف پرا بودا چینارات ساخته شد. پرا بودا چینا رات یک مجسمه برنزی است که در بیشتر نقاط آن را زیباترین مجسمه بودا در تایلند می دانند. ویژگی منحصر به فرد این مجسمه، هاله ای است که نشان دهنده توکل معنوی گوتاما بودا است؛ این مجسمه بر ساخت تمثال هایی که سال های بعد برای بودا ساخته شدند تأثیرگذار بود. این مجسمه به فرمان شاه اکاتوتساروت در سال 1931میلادی، با طلا آبکاری شد. ,هر سال در ژانویه، یک فستیوال برای بزرگداشت پرا بودا چینارات برگزار می شود. سایر جزئیات جالب معماری این معبد شامل درهای تالار مراسم نیایش-که در سال 1756 میلادی با چوب و مروارید توسط صنعتگران دربار آیوتایا ساخته شدند-و نقاشی های دیواری که زندگی گوتاما بودا را به تصویر کشیده اند می باشند. سه جاذبه شایان تحسین دیگر نیز در اینجا وجود دارد: مجسمه ایستاده پرا اتورات بودا، که در جلوی بتکده اصلی قرار دارد، در همان دوره ای که پرا بودا چینارات ساخته شد ساخته شده است؛ پرا پرانگ 36 متری (بتکده) به سبک اولیه معماری آیوتایایا ساخته شد تا آثار گوتاما بودا در آن نگه داری شوند؛ و یک موزه کوچک که در آن تمثال های بودا که متعلق به دوران سوکوتایی و آیوتایا هستند و سایر مصنوعات هنری مذهبی به نمایش گذاشته شده اند را نیز می توان در این نزدیکی یافت. ,موزه ملی پرا پات تا چینارات هر روز هفته به غیر از دوشنبه و سه شنبه ها بین ساعت 9:00 تا 16:00 باز است. این موزه در تعطیلات عمومی تعطیل است. به بازدیدکنندگان توصیه می کنیم که لباس مناسب بپوشند.

,پارک ملی پو هین رانگ کلا مساحت 76750 هکتاز زمین را اشغال کرده و در 130 کیلومتری مرکز شهر پیتسانالوک قرار دارد. این پارک دارای ویژگی های طبیعی متفاوتی است از جمله آبشار، جنگل های انبوه و زمین های صخره ای که بلندترین نقطه آن ها در ارتفاع 1617 متری سطح دریا است. انواع و اقسام تشکیلات سنگی و شکاف هایی در زمین های صخره ای و تشکیلات غیر هم سطح در این منطقه وجود دارد. در این پارک فرصت کاوش در مکان های تاریخی آن که صحنه کشمکش دو حزب سیاسی بودند فراهم است. در طول سال های 1982-1967 میلادی، چو هین رانگ کلا مقر حزب کمونیست تابلند بود. دولت این منطقه را خط قرمز می دانست و این منطقه به مدت پانزده سال میدان نبرد ارتش سلطنتی تایلند و حزب کمونیست بود. پو هین رانگ کلا به دلیل مناطق کوهستانی اش که جای خوبی برای دفاع بودند یک منطقه استراتژیک محسوب می شد. در سال 1982 میلادی وقتی دولت به دانشجویانی که به حزب کمونیست تایلند پیوسته بودند عفو داد این نبرد به پایان رسید، در نتیجه پو هین رانگ کلا در سال 1984 میلادی تبدیل به پارک ملی شد. بازدیدکنندگان می توانند از سالن جلسات روستایی، مدرسه سیاسی و ساختمان اداری دیدن کنید. مسیری که به لان هین پام می انجامد دارای تشکیلات سنگی است که دانشجویان حزب کمونیست هنگام بمباران هوایی از آن ها به عنوان پناهگاه استفاده می کردند. قرارگاهی که در این نزدیکی است اینک تبدیل به موزه ای شده است که در آن سلاح و وسایل پزشکی مورد استفاده اعضای حزب کمونیست به نمایش گذاشته شده اند. یک مسیر دیگر به پو چو تانگ می انجامد که در آن پرچم سرخ پیروزی حزب کمونیست برافراشته شده است. ,گردشگران و بازدیدکنندگان می توانند شب در اقامتگاه ها یا چادرهای موجود کمپ کنند اما به گردشگران توصیه می کنیم که از قبل، جا رزرو کنند.

,پارک ملی پو سویی دائو مساحت 2350 هکتار زمین را اشغال کرده است. به دلیل اینکه این پارک در ارتفاع 2102 متری سطح دریا قرار دارد هوای آن در تمام طول سال خنک است. پارک ملی پو سویی دائو با لائوس هم مرز است و وطن چند نوع گل وحشی است. ,این پارک چند جاذبه دارد که شامل یک دشت هموار در وسط یک جنگل انبوه کاج و آبشار پنج ردیفی پو سویی دائو در نزدیکی دفتر پارکمی باشند. با یک گردش 4-5 ساعته در مسیر کوهستانی به لارن پا سان می رسید و می توانید شب را آنجا بمانید. بازدیدکنندگان باید در طول سفر به لارن پا سان، در کنار آبشار سایی تیپ توقف کنند تا به تماشای منظره تحسین برانگیز صخره های پوشیده از خزه و گلسنگ بنشینند. بازدیدکنندگان می توانند از پیتسانالوک با عبور از بزرگراه به طرف وات بات و بان پانگ کائه بروند، سپس عازم منطقه چات تراکان شده و با طی مسافت 177 کیلومتر به پو سوسس دائو بروند و یا از پیتسانالوک به سوی منطقه ناکان تایی برسند و سپس به چات تراکان و در نهایت با پیمودن یک مسافت 154 کیلومتری به پو سویی دائو برسند. شش اتوبوس همگانی از پیتسانالوک در ساعت های 6:00، 7:20، 9:30، 11:30، 12:50 و 16:50 راهی پو سویی دائو می شوند. برای گردش در این مکان از قبل باید به مسئولین پارک اطلاع دهید. ,برای کسب اطلاعات بیشتر با تلفن 055419234-5 تماس بگیرید.